معنی خوش‌رفتاری

خوشرفتاری. [خوَش ْ / خُش ْ رَ] (حامص مرکب) مداجات. ملاینه. مصانعه. مداراه. حسن سلوک. (یادداشت مؤلف).

مسالمت

مردمداری

عمل خوشرفتار

آشتی کردن،
بی‌گزندی،
خوش‌رفتاری،
صلح‌طلبی،

مدارا و ملاطفت، خوش‌رفتاری با مردم،

مهربانی، خوش‌رفتاری،
عزیز و محترم داشتن،

نرمی و خوش‌رفتاری کردن، مدارا کردن،

کسی که با مردم خوش‌رفتاری کند،

[مجاز] چرب‌زبانی و خوشامدگویی،
[قدیمی] با کسی نیکویی و خوش‌رفتاری کردن،

مربوط به مردم،
(حاصل مصدر) [قدیمی، مجاز] از جنس بشر بودن،
(حاصل مصدر) [قدیمی، مجاز] مروّت، انسانیّت،
(حاصل مصدر) [قدیمی، مجاز] خوش‌رفتاری با مردم،

ناسازگاری، بدروشی، بدسلوکی، بدکرداری،
(متضاد) خوش‌رفتاری

تملق‌گویی، مجیزگویی، چرب‌زبانی، زبان‌بازی،
(متضاد) مجاهلت، مجاهله، خوش‌رفتاری، مجاملت

ناسازگاری کردن، بدسلوکی کردن، بدکردار بودن،
(متضاد) خوش‌رفتاری کردن

آرامش، آشتی، آشتی‌خواهی، آشتی‌طلبی، خوش‌رفتاری، سازش، سازگاری، سلامت‌جویی، صلح‌جویی، صلح‌طلبی، ملایمت

شرارت، شیطنت، چموشی، سرکشی، بدرفتاری، بدکرداری، اهریمنی، احتلام، جنب، محتلم،
(متضاد) خوش‌رفتاری، انسانی، اهورایی، ملکی

1797