معنی خودآرایی

خودآرایی. [خوَدْ / خُدْ] (حامص مرکب) آرایش خود. تحلیه ٔ خود. زیورآرایی خود. تزیّن. بَزَک. (یادداشت بخط مؤلف). || کبر. غرور. نخوت. نمایش خود.

تبرج

دش

عمل خود آرا

پارسی است غروفر خودآرایی

خود را آراستن و زینت دادن،

خود را آراستن، خودآرایی،

آرایش، بزک، ظاهرسازی، خودسازی

ساختگی، ظاهرسازی، ظاهرسازی کردن، خودآرایی، خودآرایی کردن

تصنع، تظاهر، خودآرایی، خودنمایی

بی‌وقری، سبکسری، خودآرایی،
(متضاد) متانت

تجمل

خود آراستگی، خودآرایی

خودآرایی، بزک کردن، پز دادن

(تَ شَ وُّ) [ع.] (مص ل.) خودآرایی، خودنمایی.

832