معنی خودستایی

خودستایی. [خوَدْ / خُدْ س ِ] (حامص مرکب) مداحی و تحسین از خویشتن. تفاخر بیهوده و عبث از خویشتن. (ناظم الاطباء):
تاریکی جهل خودستایی است
لااعلم عین روشنایی است.
(تحفهالعراقین).
خودستایی نیست رسم مردم صاحب کمال
آب لب بست از صدا چون گوهر یکدانه شد.
ناصرعلی (از آنندراج).

خودستایی کردن. [خوَدْ / خُدْ س ِ ک َ دَ] (مص مرکب) لاف درباره ٔ خود زدن. از خود مدح کردن. تحسین بیخود درباره ٔ خود کردن. (یادداشت بخط مؤلف).

Boast, Egotism, Rodomontade, Selfcongratulation

خود را ستودن، خوبی‌های خود را برشمردن،

ادعا

خودبینی، لاف، رجز، رجزخوانی

رجز خوانی

رجزخوانی

خودبینی، رجزخوانی، غرور، لاف

منم منم

لاف

قورت انداختن

نخوت

خودبینی، رجز، رجزخوانی، غرور، کبر، لاف،
(متضاد) تواضع، فروتنی، غیرستایی

رجز خواندن، لاف زدن، رجزخوانی کردن، خود را ستودن، خودنمایی کردن، از خود تعریف کردن، کبر ورزیدن، تبختر فروختن

تفاخر

1091