معنی خودسازی

خودسازی. [خوَدْ/ خُدْ] (حامص مرکب) بتهذیب اخلاق خود کوشیدن و ظاهر خود آراستن. (غیاث اللغات) (آنندراج):
ز خودسازی توانی زد اثر نقش سرافرازی
کند شاهی اگر یابد کسی گنج قناعت را.
قطره (از آنندراج).
صافتر ز آئینه باشد سینه ٔ پرجوش ما
بهر خودسازی درآ در خلوت آغوش ما.
اسماعیل ایما (از آنندراج).
هرکه اوقات گرامی صرف خودسازی کند
خانه اش ساز است چون جان خانه پردازی کند.
صائب (از آنندراج).

آرایش کردن. [ی ِ ک َ دَ] (مص مرکب) تزیین. تزیّن. آراستن. جلوه کردن. || طرازیدن. پدرام کردن. تدبیج. تنقیش. خودسازی.

مطاله. [م ِ ل َ](ع اِمص) آهنگری.(منتهی الارب)(ناظم الاطباء). حرفه ٔ مطّال.(از محیطالمحیط). و رجوع به مطال شود. || خودسازی.(منتهی الارب)(ناظم الاطباء).

آماده کردن خود را برای انجام کاری،
[قدیمی، مجاز] ریاکاری،

دش

تزکیه

آثار جوانی، آثار گونه گون، ابوذر غفاری، با مخاطب های آشنا، بازگشت، تاریخ ادیان، چه باید کرد، حسین وارث آدم، خودسازی انقلابی، کویر، گفتگوهای تنهایی، ما و اقبال، میعاد با ابراهیم، هبوط در کویر

آثار جوانی، آثار گونه گون، ابوذرغفاری، با مخاطب های آشنا، بازگشت، تاریخ ادیان، چه باید کرد، حسین وارث آدم، خودسازی انقلابی، کویر، گفتگوهای تنهایی، ما و اقبال، میعاد با ابراهیم، هبوط در کویر

خویشتن‌سازی، تزکیه، تهذیب

آرایش، بزک، ظاهرسازی، خودسازی

خودسازی

خودسازی، پاکسازی

خودسازی خانگی.

خودسازی خانگی

تزئین، آراستن، خودسازی تدبیج، تنقیش

688