معنی ابکم

ابکم. [اَ ک َ] (ع ص) گنگ. گنگ لاج. مؤنث: بَکْماء. ج، بُکم:
زیرا که جهان ز آزمایش
بس نادره ناطقی است ابکم.
ناصرخسرو.
کرد عقلم نصیحتی محکم
که نکوگوی باش یا ابکم.
سنائی.
همه گوینده ٔ فسق و فجوریم
ز هزل و ژاژ گفتن ابکمی کو.
سنائی.
گر فی المثل باکمه و ابکم نظر کنی
بی آنکه در تو معجز عیسی مریم است
بینا شود بهمت تو آنکه اکمه است
گویا شود بمدحت تو آنکه ابکم است.
سوزنی.

زبان‌بسته، لال، گنگ،

ابکم

گنگ

ابکم

ابکم

ابکم

لال، ابکم، اصم، الکن

(اَ کَ) [ع.] (ص.) گنگ.

خاموش، گُنگ

اَبْکَم، گنگ، لال (جمع: بُکْم)،

(تک: ابکم) گنگان

(مصدر) لال شدن ابکم گشتن.

(مصدر) لال کردن ابکم ساختن.

ابکم، بکم، بی‌زبان، کندزبان، گنگ، لال

63