معنی چرمگر

چرمگر. [چ َ گ َ] (ص مرکب) دباغ و کسی که پوست را دباغی میکند. (ناظم الاطباء). صَرّام.چرمساز. پوست پیرا. آنکس که پوست ناپیراسته را تبدیل به چرم پیراسته کند. رجوع به چرمساز و چرمگر شود.
- به چرمگر نگرستن گاو، نگاه کردن گاو به چرمگر، مثل است درمورد کسی که به خشم و نفرت در کسی یا چیزی نگرد:
از بهر سه بوسه ای بت بوسه شمر
چون گاو بچرمگر، بمن در منگر.
فرخی.
در من نگری مثل گاو پیر که بچرمگر نگرد. (از قره العیون).

صرامی. [ص َرْ را می ی] (ع ص) چرمگر.

چرمگری. [چ َ گ َ] (حامص مرکب) چرمسازی. کار و پیشه ٔ چرمگر. صرامی. پیراستن پوست ناپیراسته. ساختن چرم از پوست ناپیراسته ٔ حیوانات. دباغی کردن پوست.عمل دباغ. رجوع به چرمگر و چرمساز و چرمسازی شود.

چرم ساز. [چ َ] (نف مرکب) دباغ و کسی که چرم میسازد. (ناظم الاطباء). چرم سازنده. سازنده ٔ چرم. آنکه ساختن چرم داند و تواند. آنکس که از پوست چرم سازد. چرمگر. آنکس که پوست حیوانات را دباغی کند. رجوع به چرمسازی و چرمگر شود.

کسی که پوست حیوانات را دباغت میکند و چرم می‌سازد، چرم‌ساز، دباغ، پوست‌پیرا،

دباغ

پوست پیرا، چرم ساز، چرمگر، تیماجگر

دباغ، چرم ساز، صرام، پوستین دوز، واتگر، چرمگر

پوست‌پیرا، چرمگر

چرمگر، دباغ، صرام، چرم‌پیرا، پوست‌پیرا

چرم‌ساز، چرمگر، دباغ، صرام، پوستین‌دوز، واتگر

(ص فا.) دباغ، چرمگر.

(دَ بّ) [ع.] (ص.) پوست پیرا، چرمگر.

چرمگر چرمساز (صفت) چرم گر چرمساز ادیمی.

(صفت) آنکه پوست فروشد فرا ء، پوست پیرا چرمگر صرام.

463