معنی ماربزرگ

بوا، کبری

بوآ

ماربزرگ

ثعبان

ماربزرگ

مار , ماربزرگ , ابلیس , صورت فلکی حیه

مار , ماربزرگ , ابلیس , صورت فلکی حیه.

مار، ماربزرگ، ابلیس، صورت فلکی حیه، مار، دارای حرکت مارپیچی بودن، مارپیچی بودن، مارپیچ رفتن.

مار، ماربزرگ، ابلیس، صورت فلکی حیه، مار، دارای حرکت مارپیچی بودن، مارپیچی بودن، مارپیچ رفتن،

ماژدر. [دَ] (اِ مرکب) مخفف مار اژدر است که ماربزرگ باشد و عربان ثعبان گویند. (برهان) (آنندراج).مار بزرگ که به تازی ثعبان گویند. (ناظم الاطباء).

زعبل. [زَ ب َ] (ع ص، اِ) هر آنکه هرچه خورد نگوارد او را و شکم کلان می شود و گردن باریک. (منتهی الارب) (از آنندراج) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). رجوع به زعبله شود. || ماربزرگ. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). افعی. (اقرب الموارد) || آفتاب پرست. || مادر یا زن گول. || درخت پنبه. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).
- ثکلته الزّعبل، ای امه الحمقاء. (ناظم الاطباء).

اسود. [اَ وَ] (ع ص، اِ) سیاه. مؤنث: سَوْداء. ج، سود. (مهذب الاسماء). ضد ابیض:
گاه چون زنگیان بوی اسود
گه چو سقلابیان شوی احمر.
مسعودسعد.
|| مهتر و بزرگ قوم. ج، اَساوِد. || مار بزرگ. (مؤید الفضلاء). مار بزرگ سیاه. (مهذب الاسماء) (منتهی الارب). قسمی ماربزرگ است که در آن سیاهی است. ج اَساوِد. || کژدم. || عرب. || گنجشک. (منتهی الارب). || مال بسیار. اسباب. ج، اساود. || ذات مردم. || میان دل. || آب صافی. (مهذب الاسماء). || (ن تف) نعت تفضیلی از سیادت. بزرگتر. مهتر. بزرگوارتر. اسود من الاحنف. || اجل ّ: هو اسود من فلان، ای اجل ّ منه و اسخی و اعطی للمال و احلم. (منتهی الارب): انا من قوم منهم او فی العرب و اسودالعرب. (فرزدق به سلیمان بن عبدالملک). || سهم اسود؛ تیر مبارک. یتیمَّن به کأنّه اسودّ من، کثره ما اصابه الید. (منتهی الارب). || اسود قلب، سویدای دل. دانه ٔ دل. || اسود یا اسود سالخ، مار بزرگی که در آن سیاهی باشد. رجوع به اسود سالخ شود. || نوعی یاقوت را گویند که نفطی (؟) و کحلی بود. (الجماهر بیرونی ص 79).

ازریشه ی فارسی کژفروش ابریشم فروش ماربزرگ ‎ ابریشم فروش علاقه بند: آنکه امروز قدش سرو سرافراز من است شاه خوبان جهان اکبر قزاز من است، آنکه کرم ابریشم را تربیت کند.

470