معنی صحراگرد

صحراگرد. [ص َ گ َ] (نف مرکب) بیابان گرد. || آنکه در بیابان گردد و کشت هاو مزارع را بپاید چهارپا ومردمان بدان گزند نرسانند. رجوع به صحراگردی شود.

صحراگردی. [ص َ گ َ] (حامص مرکب) بیابان گردی. دشت نوردی. گردیدن در بیابان. رجوع به صحراگرد شود.

بیابان گرد. [گ َ] (نف مرکب) کسی که در بیابان زیست میکند. صحراگرد باشد. بدوی. چادرنشین:
کرد صحرانشین کوه نورد
چون بیابانیان بیابان گرد.
نظامی.

بیابان‌گرد، صحرانشین،

رونده در بادیه، صحراگرد،

هامون نورد

صحراگرد

Bedouin

بادیه‌نشین، صحرانشین، صحرانورد،
(متضاد) شهرنشین

بادیه‌نشین، بیابانگرد، چادرنشین، صحراگرد،
(متضاد) شهرنشین

اسم بادیه‌گرد، بیابان‌نشین، چادرنشین، صحراگرد، صحرانشین،
(متضاد) شهرنشین، آبادی‌نشین

خیمه‌نشین، ایلات، بیابان‌نشین، صحراگرد، صحرانشین، عشایر، بادیه‌نشین، بدوی،
(متضاد) شهرنشین، متمدن، کوچ‌نشین، کوچگر، کوچی

صفت بادیه‌پیما، بادیه‌نشین، بدوی، بیابان‌نورد، چادرنشین، صحراگرد، صحرانشین، بیابان‌پو، بیابان‌نورد، بیابانی، صحرایی، وحشی،
(متضاد) شهرنشین، شهری

بیابان گرد

سند کلیشه

523