معنی بیابان گرد در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

بیابان گرد. [گ َ] (نف مرکب) کسی که در بیابان زیست میکند. صحراگرد باشد. بدوی. چادرنشین:
کرد صحرانشین کوه نورد
چون بیابانیان بیابان گرد.
نظامی.

(گَ) (ص مر.) بدوی، چادرنشین.

کسی که در بیابان‌ها می‌گردد،
کسی که در بیابان زندگی می‌کند،
چادرنشین،

چادر نشین