معنی زیبارویی

وجاهت

غزال شوخ چشم

زیبارویی که دهان وی بسان غنچه گل باشد

(صفت) زیبارویی که دهان وی بسان غنچه گل باشد، معشوق معشوقه.

(اِمص.) زیبارویی، جمال، (اِ.) دیدار نیکو، چهره، صورت، آبرو. [خوانش: (رُ) [ع.]]

خوشگلی. [خوَش ْ / خُش ْ گ ِ] (حامص مرکب) خوبرویی. زیبارویی. خوش منظری. صباحت. (یادداشت مؤلف).

ماهرویی. (حامص مرکب) حالت و صفت ماهرو. ماه چهری. ماه سیمایی. زیبارویی. رجوع به ماه چهری و ماهرو شود.

ماه چهری. [چ ِ] (حامص مرکب) صورتی چون ماه داشتن. زیبارویی. ماهرخی. ماهرویی. و رجوع به ماه چهر و ماه چهره شود.

خوش جمالی. [خوَش ْ / خُش ْ ج َ] (حامص مرکب) خوش صورتی. زیبارویی:
رخ معشوقه با این خوش جمالی
جمال از عشق بازی نیست خالی.
نظامی.

چاک پیراهن. [هََ] (ص مرکب) مجازاً بمعنی زیبارویی که سینه ٔ سپید و صاف دارد. کنایه از سینه ای سپید و خوشرنگ و درخشان:
چاک پیراهنی اگر میبود
بتو ای صبح مینمودم من.
امید (ازآنندراج).

دل برنده. [دِ ب َ رَ دَ / دِ] (نف مرکب) برنده ٔ دل. زیبارویی که دل از آدمی برباید. دلبر:
ای دل برنده هرچه توانی همی کنی
میدان فراخ یافته ای گوی زن هلا.
مسعود رازی.

غیسانی. [غ َ نی ی] (ع ص نسبی) منسوب به غیسان. خوبروی خوش قامت گویی سرو سهی است در حسن قامت. (منتهی الارب) (آنندراج). زیبارویی که در خوشی قامت بسان شاخه ٔ درخت باشد. (از اقرب الموارد).

شیرین صنم. [ص َ ن َ] (اِ مرکب) از اسمای محبوب است. (آنندراج). یار شیرین ادا. بت شیرین حرکات. زیبارویی که گفتار و رفتار شیرین و دلپسند دارد:
چهره ٔ من چین گرفت از جور آن شیرین نگار
قامت من خم گرفت از زلف آن شیرین صنم.
میرمعزی (از آنندراج).

زیبارو. (ص مرکب) زیباروی. خوشروی و خوب صورت. (ناظم الاطباء). خوبروی. (آنندراج):
زیبارویی بدین نکویی
و آنگاه بدین برهنه رویی.
نظامی.
مهر آن دختران زیباروی
در دلش جای کرد موی بموی.
نظامی.
جوانی دید زیباروی بر در
نمودار جهانداریش در سر.
نظامی.
از این سروبالایی کش خرامی زیباروی. (سندبادنامه ص 212).

پسران زیبارویی که در بهشت خدمتگذار زنان بهشتی خواهند بود: مگر لشکرگه غلمان خلدند / سرادقشان زده دیبای اخضر (ناصرخسرو۱: ۲۶۵)، پادشاها کحل چشم حور و غلمان خاک تو / صدهزاران رحمت حق بر روان پاک تو (سلمان ساوجی: ۵۱۰)،
[قدیمی] = غلام

246