معنی افترا

افترا. [اِ ت ِ] (اِ) مأخوذ از تازی، نسبت دروغ و کذب بکسی. تهمت و اسناد خیانت. هر چیز ناحق و برخلاف واقع. (ناظم الاطباء). همان افتراء عربی است که در کتابت و تلفظ فارسی همزه ٔ آن ساقط شده است. بهتان. (غیاث اللغات). تهمت. بهتان.

افترا زدن. [اِ ت ِ زَ دَ] (مص مرکب) تهمت زدن. دروغ بستن بکسی. بدروغ چیزی بکسی بستن. و رجوع به افتراء شود.

تهمت

تهمت

تهمت

دروغ گفتن بر کسی و بهتان، تهمت ‎ (مصدر) تهمت زدن بدروغ نسبت خیانت یا عمل بد بکسی دادن، (اسم) بهتان.

شاخچه بند سخن زن

تهمت زدن، به دروغ نسبت خیانت یا گناه به کسی دادن،

بهتان، تهمت، دروغ، غیبت، فریه، کذب

Aspersion, Calumny, Defamation, Scandal, Slander, Smear

Libel

Defamatory

Traduce, Vilify

تشهیر، طین

تشهیر، عیب

682