معنی فتراک

فتراک. [ف ِ] (اِ) تسمه و دوالی باشد که از پس و پیش زین اسب آویزند، و آن را به ترکی قنجوقه گویند. (برهان). سموت زین باشد. (اسدی). ترک بند. (یادداشت بخط مؤلف):
برافکند برگستوان بر سمند
به فتراک بربست پیچان کمند.
فردوسی.
احمد مرسل که خرد خاک اوست
هر دو جهان بسته به فتراک اوست.
نظامی.
به فتراک ار همی بندی خدا را زود صیدم کن
که آفتهاست در تأخیر و طالب را زیان دارد.
حافظ.

چشم فتراک. [چ َ / چ ِ م ِ ف ِ] (ترکیب اضافی، اِ مرکب) کنایه از حلقه ٔ فتراک. (آنندراج). حلقه ٔ دوالی که از پس و پیش زین اسب آویزند:
چنان آسوده بنشینم دمی از تیغ بی باکش
که دارد گرمی شادی ز خونم چشم فتراکش.
فطرت (از آنندراج).

تسمه و دوال که از عقب زین اسب می‌آویزند و با آن چیزی به ترک می‌بندند، سموت، ترک‌بند: برافگند برگستوان بر سمند / به فتراک بربست پیچان کمند (فردوسی: ۷/۵۰۶)،

فتراک

ترکبند

ترک بند اسب

سموت

ترازنامه

فتراک

فتراک

فتراک

(اسم) تسمه و دوالی که از پس و پیش زین اسب آویزند سموت زین ترک بند.

(فِ) (اِ.) ترک بند، تسمه و دوالی که از عقب زین اسب می آویزند و با آن چیزی را به ترک می بندند.

ترک‌بند، زین

فتراک

701