افترا در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

افترا. [اِ ت ِ] (اِ) مأخوذ از تازی، نسبت دروغ و کذب بکسی. تهمت و اسناد خیانت. هر چیز ناحق و برخلاف واقع. (ناظم الاطباء). همان افتراء عربی است که در کتابت و تلفظ فارسی همزه ٔ آن ساقط شده است. بهتان. (غیاث اللغات). تهمت. بهتان.

تهمت زدن، به دروغ نسبت خیانت یا گناه به کسی دادن،

تهمت

بهتان، تهمت، دروغ، غیبت، فریه، کذب

دروغ گفتن بر کسی و بهتان، تهمت ‎ (مصدر) تهمت زدن بدروغ نسبت خیانت یا عمل بد بکسی دادن، (اسم) بهتان.