معنی کارل

کارل. [کارْرِ] (اِخ) الکسی. رجوع به «کاررل الکسی » شود. در اعلام المنجد این اسم بصورت «کاریل الکسی » آمده است.

کارل سلمان. [س َ] (اِخ) کارل زالمان. رجوع به زالمان شود.

کارل مارکس. (اِخ) رجوع به «مارکس » شود.

نام مردانه آلمانی

برنده نوبل شیمی در سال 1931 میلادی

کاشف ذره پوزیترون

برنده نوبل ادبیات در سال 1917 میلادی

جوهر و ذات خلاقیت، تازگی و نو بودن آن است و در نتیجه، ما استانداردی برای قضاوت درباره ی آن نداریم.

وقتی به دنیا نگاه می کنم، بدبینم، اما وقتی به مردم نگاه می کنم، خوشبین هستم.

در ابتدای کارم این سوال را از خود می پرسیدم که: «چگونه می توانم این فرد را درمان کنم یا تغییر دهم؟» اکنون این سوال را بدین صورت تغییر داده ا م که: «چگونه می توانم رابطه ای با این فرد برقرار کنم که او بتواند از این رابطه برای رشد شخصی خودش استفاده کند؟»

چگونه این پیشامد رخ میدهد که هر اندازه بیشتر در خویشتن به عنوان موجودی ویژه و بیهمتا فرو رفته و در پی هویت خویش میرویم، بیشتر کل انسان را در خود مییابیم؟

تنها انسان فرهیخته کسی است که آموخته باشد چگونه یاد بگیرد و تغییر کند.

تجربه برای من بالاترین اولویت را دارد. ملاک درستی و منزلت هر چیز، تجربه ی خود من است؛ نظر افراد دیگر و حتی ایده های خودم نیز به اندازه ی تجربیاتم اعتبار ندارند.

برای کسی که کاملاً در برابر تجربه های جدید راحت (باز) است و حالت تدافعی نمی گیرد، هر لحظه، می تواند سرشار از تازگی باشد.

این تجربه هاست که باید بارها و بارها به آن بازگردم تا به نزدیکی بیشتری از حقیقت دست یابم. تنها به این ترتیب است که آن حقیقت، بخشی از وجود من میشود.

برای من هیچ چیز با ارزشتر از تجربه نیست. ابزار سنجش درستی هر چیز برای من، تجربه ی شخصی خود من است.

نه ایدههای کسان دیگر و نه حتی هیچ یک از ایدههای خود من، درست تر از تجربه هایم نیستند.

من رفته رفته به یک نتیجه گیری بدبینانه و منفی درباره ی «زندگی خوب» رسیده ام. به نظر می آید که زندگی خوب شکل ثابتی ندارد، بلکه یک فرایند است؛ یک جهت است نه یک هدف.

شما یک فرد مذهبی را نمی توانید با هیچ چیزی متقاعد کنید. برای آنها اساس ایمان و عقیده شواهد نیست بلکه، جایگاه آن نیاز ژرف به ایمان است.

معجون قدرت عظیم و نادانی عظیم، فاجعه ای عظیم است.

از میان هدایای آسمانی، خنده صمیمانه ترین آن ها به شمار می رود.

هر فرزندی، نشان دهندهی باور خداوند است که زندگی باید همچنان جریان داشته باشد.

آنچه ما را از دیگران برآشفته می کند، راهنمایی است که می توانیم با کمک آن، خودمان را درک کنیم.

کسی که به ظاهر و بیرون می نگرد، در خواب است و آن که درون را می نگرد، آگاه و بیدار است.

تا چیزی را نپذیریم نمی توانیم آن را تغییر دهیم.

هر چیزی که ما را خشمگین می سازد، می تواند ما را به خودآگاهی و شناخت بهتر خودمان هدایت کند.

رسیدن به آگاهی، بدون زجر نمی باشد.

شخصیت خودِ آموزگار مهم تر از چیزی است که تدریس می کند.

هیچ انسانی، مادام که در میان رویدادهای درهم و برهم زندگی در تکاپو است، بدون دشواری نخواهد بود.

دعا و نیایش برترین قدرتی است که انسان قادر به تولید آن است.

بشر به وسیله دعا سعی دارد نیرو و توان خود را به نیرویی مافوق قدرت بشری متصل سازد تا بدین طریق از توانی دو چندان برخوردار گردد. در حقیقت ما با خواندن دعا خود را به نیرویی اتصال می دهیم که تمامی جهان هستی را به هم مرتبط ساخته است.

پیشه وری که راه مبارزه و غلبه بر نگرانی را ندارد در جوانی می میرد!

ارزش حقیقی آن است که پس از مرگ نیز همچنان پابرجا بماند.

نیایش، کشش روح به سوی کانون غیر مادی جهان است و اساس نیایش بر دو پایه استوار است: فقر و عشق.

251