معنی مرجع | جدول یاب

لغت نامه دهخدا

مرجع

مرجع. [م َ ج َ](ع مص) مرجِع. رجع.(اقرب الموارد). رجوع به رجع و مرجِع شود.

مرجع. [م َ ج ِ](ع اِ) زیر کتف.(منتهی الارب). مرجع کتف، اسفل آن.(از متن اللغه). رجع کتف.(یادداشت مؤلف). ||(مص) بازگشتن.(ترجمان علامه ٔ جرجانی ص 87)(منتهی الارب). انصراف. بازگردیدن. مقابل ذهاب به معنی رفتن.(از متن اللغه). رجوع. مرجعه. رجعی. رجعان.(اقرب الموارد)(متن اللغه). رجع.(متن اللغه). رجوع به رجوع شود.
|| رجوع به مرجع [م َ ج َ / م َج ِ] در سطور ذیل شود.

مرجع. [م ُ ج ِ](ع ص) سود برنده از مال التجاره و مسافرت که پس از برگشت سودی حاصل کند.(ناظم الاطباء). || زنی که پس از مرگ شوی به نزد خانواده و کسان خویش برگردد. راجع.(از متن اللغه).

مرجع. [م َ ج ِ / م َ ج َ](ع اِ) جای بازگشتن.(غیاث اللغات). جای برگشت. جای بازگشت.(ناظم الاطباء). محل رجوع.(فرهنگ فارسی معین). مآب. منقلب. بازگشت گاه.(یادداشت مؤلف): اژدها را به مرجعی مانند کردم که به هیچ تأویل از آن چاره نتوان کرد.(کلیله و دمنه).
باد ارکان دین و دولت را
سوی او مرجع و مصیر و مآب.
سوزنی.
|| زمان رجوع.(یادداشت مؤلف). هنگام برگشت.(ناظم الاطباء): اگر به حقیقت معاد آن را خواهی یوم المعاد است و هرگاه براستی مرجع آن را طلبی یوم التناد است.(ترجمه ٔ تاریخ یمینی ص 454). || بازگشت. رجوع: در این تن سه قوه است هر چند، مرجع آنهابا یک تن است.(تاریخ بیهقی ص 95).
مرجع این جسم خاکی هم به خاک
مرجع تو هم به خاک ای سهمناک.
مولوی.
|| پناه. ملجاء.(ناظم الاطباء). || آخرین مقصود.(ناظم الاطباء).رجوع به معنی قبلی شود. || آن که در امور بدو رجوع کنند.(فرهنگ فارسی معین). که محل رجوع مردم باشد در امور و مسائل دینی یا دنیاوی. ج، مراجع.
- مرجع تقلید، مجتهد جامعالشرایطی که مقلدان از او تقلید کنند و به احکام و فتاوی وی در امور دینی گردن نهند.
|| مأخذ. منبع. کتابی که از آن مطلبی را نقل کنند، یا تشریح و توضیح و تفسیر مطلبی بدان رجوع دهند. ج، مراجع. رجوع به مراجع شود. || در دستور زبان، کلمه ای که ضمیر غایب بدان برگردد، در مثال «حسن نامه ای نوشت و آن را توسط پست برای مادرش فرستاد» مرجع ضمیر «آن »نامه است و مرجع ضمیر «ش » حسن است.(از فرهنگ فارسی معین).

فارسی به انگلیسی

مرجع‌

Authority, Quarters, Reference, Referent, Source

فرهنگ عمید

مرجع

چیزی که برای کسب اطلاعات به آن مراجعه می‌کنند،
مجتهد جامع‌الشرایطی که در زمینۀ امور دینی اطلاعات کامل دارد،
[قدیمی] محل بازگشت،
(اسم مصدر) [قدیمی] بازگشتن،
* مرجع تقلید: عالم روحانی که مردم در تکالیف شرعیه از او تقلید می‌کنند،

فرهنگ فارسی هوشیار

مرجع

جای بازگشت، بازگشت گاه

فرهنگ فارسی آزاد

مرجع

مَرجِع، غیر از معانی مصدری، رُجُوع، محل رجوع، کتابی که به آن مراجعه می کنند و مورد استفاده و استناد می باشد، مجازاً: مشخصی که به او مراجعه می کنند، در فارسی مَرجَع تلفظ می کنند (جمع: مَراجِع)،

مرجع تقلید

مَرجِع تَقلِید، به مجتهدی اطلاق می شود که در مسائل شرعی، مردم از او تقلید می کنند،

فرهنگ معین

مرجع

محل بازگشت، محل رجوع، جمع مراجع، شخص یا مقامی که می توان برای درخواستی به نزدش رفت، نوشته ای که برای به دست آوردن اطلاعاتی می توان به آن مراجعه کرد.، ~ تقلید مجتهدی که در موضوع های دینی از او پیروی می کنند. [خوانش: (مَ جَ) [ع.] (اِ.)]