معنی خبردهنده

خبردهنده.[خ َ ب َ دَ / دِ هََ دَ / دِ] (نف مرکب) آنکه خبر دهد. آنکه کس دیگر را از خبری بیاگاهند:
خبر دهنده خبرداد رای را که ملک
سوی تو آمده راه گریختن بردار.
فرخی.
تا طلوع صباح شیب کی خبر دهنده ٔ وداع حیات است. (سندبادنامه ص 31). || آنکه خبر مرگ دهد. ناعی.

مخبر. [م ُخ َب ْ ب ِ] (ع ص) خبردهنده. آگاه کننده. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). اطلاع دهنده. خبردهنده. (ناظم الاطباء). و رجوع به ماده ٔ قبل و تخبیر شود.

انبه. [اَم ْ ب َه ْ] (ع ن تف) تنبیه کننده تر و خبردهنده تر. (غیاث اللغات).

گوشچی. (ص مرکب، اِمرکب) (ظاهراً از «گوش » فارسی و «چی » ترکی) شنونده و مستمع. (آنندراج). || جاسوس. (آنندراج).خبرگیر و خبردهنده. (ناظم الاطباء). || نگهبان. (آنندراج). پاسبان و نگهبان. (ناظم الاطباء).

منهی

زلزله

خبردهنده، آگاه‌کننده،

پیغمبر،
خبردهنده از غیب به الهام خداوند،

رسانندۀ خبر یا پیغام، خبردهنده، آگاه‌کننده، خبرگزار، جاسوس،

کارجوینده، جویای کار، آن‌که جویای شغلی است،
(اسم، صفت) [مجاز] مٲمور، خبردهنده،

کسی که از حقیقت و چگونگی کاری و امری باخبر است،
(اسم) کارمند ادارۀ آگاهی، پلیس مخفی،
(اسم) [مجاز] جاسوس،
(اسم) [قدیمی] منجم،
[قدیمی] خبردهنده،

خبردهنده، مبلغ، خبررسان

خبردهنده، مخبر، آگاه گر

(مُ) [ع.] (اِفا.) خبردهنده، آگاه کننده. ج. منهیان.

حاکی، دال، گویای، درک، شعور، فهم، خبردهنده، اشعارکننده

870