معنی پختگی

پختگی. [پ ُ ت َ / ت ِ] (حامص) نضج. حالت و چگونگی چیزی که پخته باشد. رسیدگی. یَنع:
هر یکی با جنس خود در کرد خود
از برای پختگی نم میخورد.
مولوی.
|| عقل. حَزم. احتیاط. متانت. سنجیدگی. نباهت. وزن. باتجربگی. آزمودگی:
فزون کرد ارچه سفر رودِ مرد
همان پختگی به بود سود مرد
بکان کندن ار دست تو گشت ریش
مخور غم که سود از زیان است بیش.
امیرخسرو.

نپختگی. [ن َ پ ُ ت َ / ت ِ] (حامص مرکب) پخته نبودن. ناپختگی. مقابل پختگی. رجوع به پختگی شود. || خامی. بی تجربگی. کارنادیدگی.

Maturity, Ripeness, Sophistication, Worldliness

olgunluk

پخته بودن،
حالت و چگونگی هرچیز پخته‌شده،
[مجاز] آزمودگی، تجربه داشتن، باتجربه بودن،

رسیدگی، چیزی که پخته باشد

بلوغ و کمال، پختگی، حالت، پختن میوه

(پُ تِ) (حامص.) کنایه از: کارآزمودگی و باتجربگی.

(نُ) [ع.] (اِمص.) رسیدگی، پختگی.

نضج

نا پختگی

آزمودگی، حذاقت، سنجیدگی، فهمیدگی، کمال، رسایی، نضج، احتیاط، حزم، دوراندیشی،
(متضاد) خامی

پختگی، رسیدگی، رونق، قوام

بی‌تجربگی، خامی، ناشیگری،
(متضاد) پختگی

عقل پیرآموز

پختگی

پختگی بتن

1032