معنی خوشرفتاری

خوشرفتاری. [خوَش ْ / خُش ْ رَ] (حامص مرکب) مداجات. ملاینه. مصانعه. مداراه. حسن سلوک. (یادداشت مؤلف).

خوشرفتاری کردن. [خوَش ْ / خُش ْ رَ ک َ دَ] (مص مرکب) حسن سلوک کردن. با اخلاق رفتار کردن. خوب رفتار کردن.

حسن معاشرت. [ح ُ ن ِ م ُ ش َ / ش ِ رَ] (ترکیب اضافی، اِ مرکب) خوشرفتاری. مهر. ادب.

مردمداری

مسالمت

مردم داری

عمل خوشرفتار

سازگاری، خوشرفتاری

نیک کرداری خوشرفتاری

خوشرفتاری داشتن، مهربانی داشتن

(صفت) آنکه خدمت کردن بسرور خود، نیکو رفتاری خوشرفتاری.

نرمی در کار و کردار، مدارات، خوشرفتاری، مودت، نیکویی، نیکوکاری نیکویی، احسان

لطف اندوز

(~. کَ دَ) [ع - فا.] (مص ل.) نرمی کردن، خوشرفتاری نمودن.

مُلاطَفَه، (لاطَفَ، یُلاطِفُ) مرافقت کردن، خوشرفتاری کردن، نرم گفتن و نرمی کردن،

مُخالَقَه، خِلاق، (خالَقَ، یُخالِقُ) با خُلق خوش معاشرت کردن، خوشرفتاری نمودن با یکدیگر،

1797