معنی جواهرساز

جواهری

جشنواره بین‌المللی فیلم کن جشنواره‌ای سالانه است که در کن فرانسه برگزار می‌شود. این جشنواره یکی از بزرگترین و باشکوه‌ترین رویدادهای سینمایی جهان و محلی برای پیش‌نمایش فیلم‌های جدید از تمامی ژانرها از جمله مستند به‌شمار می‌آید. جشنواره فیلم کن ۲۰۱۶ به عنوان شصت و نهمین دوره آن در فرانسه به پایان رسید. ریاست هیئت داوران آخرین دوره جشنواره را که در ماه می برگزار شد، جرج میلر برعهده داشتند. در این دوره، کن لوچ کارگردان بریتانیایی برنده جایزه نخل طلا شد.

تاریخچه
جشنواره فیلم کن برای اولین بار در شهر کن در جنوب فرانسه در سپتامبر ۱۹۳۹ برگزار شد، اما پس از آن تا پایان جنگ جهانی دوم برگزاری مجدد این جشنواره متوقف ماند. جشنواره فیلم کن در سال ۱۹۴۶ با حمایت وزارت خارجه فرانسه بار دیگر راه‌اندازی شد و با وجود آن که ماهیت اصلی شکل‌گیری آن رقابت با جشنواره ونیز بود، اما مقامات این دو فستیوال در توافقی پنهانی پذیرفتند تا برگزاری هر دو فستیوال در سال‌های متمادی را جشن گرفته و گرامی بدارند. این رویداد سینمایی معتبر در سال‌های ۱۹۴۸ و ۱۹۵۰ به علت مشکل بودجه برگزار نشد و در سال ۱۹۵۱ بود که به لطف روابط حسنه میان فرانسه و ایتالیا، زمان برگزاری جشنواره کن به بهار منتقل شد و جشنواره ونیز در همان مدت پاییز باقی ماند. در دهه ۱۹۵۰ میلادی زمان برگزاری جشنواره، از ماه سپتامبر به آوریل تغییر یافت و از سال ۱۹۵۵ میلادی، نخل طلا به عنوان جایزه اصلی جشنواره کن معرفی شد. موقعیت جشنواره کن در سال‌های ۱۹۶۰ در جهان فرهنگ و هنر تثبیت شد و از آن زمان به عنوان معتبرترین جشنواره فیلم در دنیا شناخته می‌شود. از سال ۱۹۵۵ بود که جایزه نخل طلا به عنوان جایزه اصلی این رویداد سینمایی معرفی شد. در سال ۱۹۷۲ جشنواره کن که توسط هیئت مدیره اداره می‌شد، به عنوان یک سازمان غیرانتفاعی ثبت گردید. از سال ۱۹۷۲ مسوولین جشنواره تصمیم به تشکیل هیئت انتخاب جهت گزینش نهایی فیلم‌ها گرفتند و پیش از آن فیلم‌ها توسط نمایندگان جشنواره در کشورهای مختلف انتخاب می‌شدند. برنامه‌های این جشنواره از هفت بخش اصلی تشکیل شده‌است که شامل بخش‌های مسابقه، خارج از مسابقه، نوعی نگاه، سینه فونداسیون (مسابقه فیلمهای کوتاه)، هفته منتقدان، دو هفته کارگردانان و بازار فیلم می‌شود. در جشنواره بین‌المللی فیلم کن، فیلم‌ها در دو بخش اصلی و فرعی از اقصا نقاط جهان با یکدیگر رقابت می‌کنند. مهم‌ترین و پر افتخارترین جایزه در جشنواره بین‌المللی فیلم کن جایزه نخل طلایی است. از دیگر ویژگی‌های جشنواره فیلم کن خصوصی بودن آن است که در آن بزرگ‌ترین ستارگان سینما و مطرح‌ترین تهیه کنندگان عرصه سینما حضور به هم می‌رسانند. قابل ذکر است که فقط اهالی سینما حق شرکت در جشنواره را آنهم با کارت دعوت ویژه دارند. جشنواره بین‌المللی فیلم کن محل بسیار مناسبی برای تهیه کنندگان سینما از تمام نقاط جهان است که در آن فرصت می‌یابند تا فیلم‌های خود را به شرکت‌های عظیم فیلمسازی عرضه کنند.

نخل طلا
از سال ۱۹۳۹ تا ۱۹۵۴ جایزه‌ای تحت عنوان جایزه بزرگ جشنواره کن به برنده بهترین فیلم این رویداد سینمایی اعطاء می‌شد اما در سال ۱۹۶۵ هیئت داروان جشنواره پیشنهاد دادند جایزهٔ بزرگ جشنواره هر سال با طراحی جدید از یکی از هنرمندان معاصر ساخته شود. در اواخر سال ۱۹۵۴ هیئت مدیره جشنواره کن گروهی از جواهرسازان را برای طراحی «نخل» دعوت کردند و در نهایت اولین بار در سال ۱۹۵۴ لوچینه لازون جواهرساز پاریسی پیشنهاد استفاده از برگ نخل که سمبل شهر کن و جشنواره فیلم کن شده بود را به‌عنوان جایزه داد که در نهایت از سال ۱۹۵۵ جایزه نخل طلا جایگزین جایزه بزرگ این جشنواره شد.

جشنواره کن به عنوان ویترین برای فیلم‌های مهم اروپا و جهان است. جشنواره اکنون با بودجه ۲۰ میلیون یورویی خود که نیمی از آن از وزارت فرهنگ و نیمی دیگر از طرف شهر کن تأمین می‌شود، هرساله از اواسط ماه می به مدت ده روز میزبان سینما گران جهان است و حدود ۲۰۰۰ فیلم بلند سینمایی را از ۱۰۰ کشور جهان جهت گزینش مورد بازبینی قرار می‌دهد.

جواهرساز، جواهری، طلاساز، طلاکار

زرساز، طلاکار، زرکار، طلاساز، جواهرساز، جواهری

عقدبند. [ع ِ ب َ] (نف مرکب) که گلوبند و گردن بند سازد. جواهرساز. گوهری:
گشته از مشک و لعل اوهمه جای
مملکت عقدبند و غالیه سای.
نظامی.

دار عیسی. [رِ سا] (اِخ) چوبی که مسیح پیامبر را بر آن مصلوب کرده بودند. این چوب یکی از ذخایر گرانبهای کلیسای آناستازیس در شهر اورشلیم بوده است. در سال 614 یا 615 م. سپاهیان ایرانی شهر اورشلیم را تسخیر کردند و کلیسای آناستازیس را آتش زدند. این دار بدست یزدین ترسا، جواهرساز خسرو پرویز افتاد. یزدین آن را پنهان کرد ولی سپاهیان خسرو از آن آگاه شدند و از چنگ یز دین بدرش آوردند. و بخزانه ای که بدستور خسرو برای غنایم جنگهای روم ساخته بودند سپردند. این دار چهارده یا پانزده سال در ایران ماند تا اینکه شهربراز سردار ایرانی که به فرخان معروف بود با هراکلیوس امپراطور همدست شد و سلوکیه را بکمک او گرفت و اردشیرسوم نواده ٔ خسروپرویز را کشت و خود را در سال 360 م. پادشاه خواند. او یکسال پیش از اینکه بپادشاهی رسددارعیسی را برای دلجویی از قیصر به روم فرستاد. هنگام انتقال این دار بروم زنی از خاندان شاهی سیونی پاره ای از آن را بدست آورد و با خود بصومعه ای در نزدیکی شهر نخجوان برد. (تاریخ چلیپای ترسایان. به قلم سعید نفیسی در مجله مهر شماره پنجم سال 3). فردوسی در شاهنامه بداستان این دار اشاره ای دارد اما هرگز یادآور نشده است که این دار چگونه بخزانه ٔ شاهان ساسانی آمده است. فقط در بیان جنگهای خسروپرویز با رومیان بدرخواست قیصر روم برای بازفرستادن آن اشاره می کند:
یکی آرزو خواهم از شهریار
که آن آرزو نزداو هست خوار
که دار مسیحا بگنج شماست
چو یابند، دانید گفتار راست
برآمد بر آن سالیان دراز
سزد گر فرستد بما شاه، باز
بدین آرزو شهریار جهان
ببخشاید از ماکهان و مهان
ز گیتی برو بر کنند آفرین
که بی او مبادا زمان و زمین
بدان من ز خسرو پذیرم سپاس
نیایش کنم روز و شب در سه پاس.
(شاهنامه چ بروخیم ج 9 ص 2863).
و خسرو جواب داد:
کسی را چه خوانی همی سوگوار
که کردند پیغمبرش را بدار
که گوید که فرزند یزدان بد اوی ؟
بدان دار برگشته خندان بد اوی ؟
چو فرزند بد، رفت سوی پدر
تو اندوه آن چوب پوده مخور
ز قیصر چو بیهوده آید سخن
بخندد بر آن نامه، مرد کهن
همان دار عیسی نیرزید رنج
که شاه اردشیر آن نهاده بگنج
از ایران چو چوبی فرستم بروم
بخندند بر ما همه مرز وبوم
(شاهنامه بروخیم ج 9 ص 2866).

جواهرات را از مواد گوناگون بسیاری می سازند. ولی مردم عادی، غالبا جواهرات را چیزی گران قیمت می دانند که از نایاب ترین و همچنین زیباترین فلزها و سنگ های گرانبها ساخته می شود.
طلا، قدیمی ترین فلز گرانبهای مورد استفاده در جواهرات هست. مصریان باستان، نخستین سازندگان اشیاء طلایی بودند! به بیان ساده تر و دقیق تر، مصریان باستان در چهار هزار سال پیش، جواهرات زیبایی از طلا، نقره، مینا، فیروزه و همچنین دیگر سنگ های قیمتی می ساختند. این جواهرات به صورت حلقه، گوش آویز و همچنین انواع گل سینه ساخته می شد و درست مانند امروز. همچنین، مصریان باستان یقه، سینه پوش، کلاهخودهای زر اندود شده و سنگین به خود می بستند.
در نظر یونانیان باستان، زیبایی هر تکه ی جواهر برابر با موادی که برای ساختن آن به کار رفته بود، ارزش داشت. آن های تارها ظریفی از طلا را با شکل پروانه یا ملخ در می آوردند. یونانی های باستان، برجسته کاری در جواهرات را نیز می پسندیدند. یشم، کهربا و همچنین مرجان از جمله سنگ های قیمتی محبوب آنان بود.
زیباترین جواهرات تاریخ از اتروسک ها که در شمال کشور ایتالیا زندگی می کردند، ساخته اند. آن ها طرح های بسیار ظریف و پیچیده ای برای جواهرات داشتند و در ساختن آنها، مهارت بی مانندی از خود نشان می دادند. سطح طلای آن ها بجای برق زدن، مات بود به طوری که گویی گرد طلا را یکنواخت روی آن پاشیده اند!
رومیان باستان، زیورآالات بسیار زیبایی به خود می بستند تا بدین وسیله ثروت خویش را به رخ بکشند! زنان و مردان رومی، سنگ های گران قیمت بزرگی با خود همراه می بردند. آن ها مخصوصا مروارید و همچنین زمرد را می پسندیدند! رومی های باستان، بیشتر انگشت ها و گاهی تمام انگشت های خود را پر از حلقه و انگشتر می کردند.
در سده های میانه، بیشتر جواهرسازها از میان راهبه ها برخاسته بودند. راهبه ها نیروی خود را وقف ساختن زیورآلات مذهبی برای کلیساها کرده بودند. صنف جواهرساز پس از سده ی نهم میلادی آغاز به کار کرد. در سال 1327 میلادی، اتحادیه ی طلاسازان در شهر لندن تشکیل شد.
بد نیست بدانید در دو هزار سال پیش از میلاد، ساکنان فلات ایران ساختن جواهرات و زیورآلات را با دانه و مهره هاى رنگى آغاز کردند و بدین گونه علاقه خود را به تزئینات و زیورآلات نشان دادند! جواهرات و زیور آلات در ایران، از دوران کهن به عنوان قطعه ای از لباس در میان اقوام مختلف مطرح بوده است.

283