معنی نجابت

نجابت. [ن ِ ب َ] (اِخ) نجابت لاهوری (میر...) از پارسی گویان متأخر هند است. او راست:
ما در این باغ نهال چمن تصویریم
هست در خامه ٔ نقاش رگ و ریشه ٔ ما.
از تذکره ٔصبح گلشن ص 504. و نیز رجوع به قاموس الاعلام ج 6 و تذکره ٔ حسینی ص 356 و سفینه ٔ سرخوش ص 115 شود.

نجابت. [ن َ ب َ] (ع اِمص) اصالت. بزرگواری. (غیاث اللغات) (ناظم الاطباء). پاکی نژاد و گرامی بودن آن. (ناظم الاطباء). نجیب بودن. باحسب بودن. از خانواده ٔ خوب بودن. (فرهنگ نظام). نبالت. نیکوگوهری. پروز. نکوگهری: پیش ما عزیز باشد چون فرزندی که کدام کس بود این کار را سزاوارتر از وی به حکم پسر پدری و نجابت و شایستگی. (تاریخ بیهقی ص 335). || (مص) گرامی شدن. (غیاث اللغات). گرامی و گرامی نژاد گردیدن. (آنندراج). گوهری شدن. (زوزنی) (تاج المصادر بیهقی) (دهار). نجیب شدن. (زوزنی). رجوع به نجابه شود.

نجابت. [ن ِ ب َ] (اِخ) نجیب علی (میر...) بهونگامی. از پارسی گویان متأخر هند است. او راست:
آب بقا زآن دهنم آرزوست
بوسه بر آن لب زدنم آرزوست
شام غریبی دل من تیره کرد
پرتو صبح وطنم آرزوست.
(از تذکره ٔ صبح گلشن ص 504) (از قاموس الاعلام ج 6).

Chastity, Gentleness, Grace, Grandeur, Honor, Virtue, Virtuousness

اصالت، پاکدامنی

اسب

نبل

اصالت، پاک‌منشی، پاک‌نژادی، شرافت، عصمت، عفاف، عفت، والایی،
(متضاد) بی‌عفتی

حشمه، شرف، طبقه النبلاء، عفه

اعلام النبلاء

(نِ بَ) [ع.نجابه] (اِمص.) پاک نژادی، بزرگواری.

نجیب بودن، اصیل و پاک‌نژاد بودن، بزرگوار و گرامی بودن،
حیا، پاک‌دامنی،

نیک نهادی

اصالت، بزرگواری، نجیب بودن

نَجابَت، غیر از معانی مصدری، اصالت، بزرگواری، شرافت،

Adel [noun], Beehren, Ehre (f), Ehren, Honorieren, Würdigen, Zierde (f)

456