معنی میرآخور | جدول یاب

لغت نامه دهخدا

میرآخور

میرآخور. [خوَرْ / خُرْ] (اِخ) دهی است از دهستان قزل گچیلو بخش ماه نشان شهرستان زنجان، واقع در 9هزارگزی جنوب خاوری ماه نشان با 130 تن جمعیت. آب آن از رود قزل اوزن و راه آن مالرو است. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 2).

میرآخور. [خوَرْ / خُرْ] (اِ مرکب) میرآخر. جَشّار. (منتهی الارب). داروغه ٔ اصطبل. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج) (غیاث). آخور سالار. رئیس اصطبل و مهتران. امیرآخور. (یادداشت مؤلف):
هندوی میرآخورش دان آن دو صفدر کز غزا
هفت دریا را به رزم هفتخوان افشانده اند.
خاقانی.
میرآخوری تو چرخ را کار
کاه و جو از آن کشد در انبار.
نظامی.
میرآخور دیگر و خر دیگر است
نی هر آنکو اندر آخور شد خر است.
مولوی.
میرآخور گرچه در آخور بود
هرکه او را خر بگوید خر بود.
مولوی.
بس که در اصطبلش آمد باخت اسب خویش را
در تلاش خدمت میرآخوری سام سوار.
محمد سعید اشرف.

علی میرآخور

علی میرآخور. [ع َ ی ِ خوَرْ / خُرْ] (اِخ) (امیر...) وی از امرای ابوالغازی سلطان حسین میرزا بود و در سال 874 هَ. ق. با وی در جنگ با میرزا یادگار محمد شرکت داشت. رجوع به حبیب السیر چ خیام ج 4 ص 140 شود.

قاسم میرآخور

قاسم میرآخور. [س ِ م ِ خُر] (اِخ) یکی از مقربان و ملازمان سلطان ظهیرالدین محمد بابر متوفی 937 هَ. ق. است. (حبیب السیر چ خیام ج 4 ص 261).

قلعه میرآخور

قلعه میرآخور. [ق َ ع َ خوَرْ / خُرْ] (اِخ) دهی است از دهستان سامسن شهرستان ملایر، واقع در 33هزارگزی جنوب باختری شهر ملایر و 14هزارگزی باختر راه شوسه ٔ ملایر به بروجرد. موقع جغرافیایی آن کوهستانی و هوای آن معتدل مالاریائی است.سکنه ٔ آن 843 تن است. آب آن از رودخانه و محصول آن غلات، صیفی، لبنیات، و شغل اهالی زراعت و گله داری است. راه مالرو دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 5).