معنی مستکبر

مستکبر. [م ُ ت َ ب ِ](ع ص) نعت فاعلی از استکبار. بزرگ و عظیم یابنده چیزی را.(ازاقرب الموارد). ج، مستکبرون و مستکبرین. رجوع به استکبار شود. || دارای کبریاء.(از اقرب الموارد). گردنکش و متکبر و مغرور.(غیاث):
ز مستکبران دلاور مترس
از آن کو نترسد ز داور بترس.
سعدی(بوستان).

مستکبرین. [م ُ ت َ ب ِ](ع ص، اِ) ج ِ مستکبر(در حالت نصبی و جری): مستکبرین به سامراً تهجرون.(قرآن 67/23). اًنه لایحب المستکبرین.(قرآن 23/6). رجوع به مستکبر شود.

باتکبر، خودخواه، بزرگ‌منش،
گردنکش،

(اسم) متکبر باتکبر بزرگ منش، گرد نکش: ز مستکبران دلاور بترس خ ازان کو مترسد ز داور بترس خ (سعدی)

(اسم) مونث مستکبر

آنکه از راه استثمار دیگران نیرومند و توانگر شده است، استثمارگر. [خوانش: (مُ تَ بِ) [ع.] (اِ.)]

متکبر، گردنکش، خودخواه

مستکبر

مستکبر

استثمارگر، امپریالیست، سرمایه‌دار، طاغوتی، گردن‌کش، متکبر، مغرور،
(متضاد) مستضعف، زورگو، قدرت‌طلب، جهان‌خوار

ضعیف، محروم،
(متضاد) مستکبر، ضعیف‌نگهداشته‌شده، فقیر، تنگدست، بی‌نوا، بی‌بضاعت، ناتوان، درمانده

خودبین، پرنخوت، خودپسند، پرافاده، خودخواه، متکبر، مستکبر، مدمغ، مغرور،
(متضاد) متواضع

سرکش، طاغی، عاصی، عصیانگر، گردن‌فراز، مارد، متجاسر، متمرد، مستکبر، ناجم، نافرمانبردار، نافرمان، یاغ، یاغی،
(متضاد) فرمانبردار، مطیع

ثروتمند، غنی، متمول، پولدار،
(متضاد) فقیر، بی‌پول، کاپیتالیست، امپریالیست،
(متضاد) پرولتاریا، صاحب سرمایه، مستکبر،
(متضاد) مستضعف

مُستَکبِر، با عظمت و کبریاء، بزرگوار، خودداری کننده از قبول حق از روی عمد و عناد، روی گرداننده از حق، مُعرِض،

722