معنی متناسب

متناسب. [م ُ ت َ س ِ] (ع ص) مشابه و مانند. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || فراخور. جور. سازوار.هماهنگ. موافق. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا): شعار و دثار من متناسب باشد. (کلیله و دمنه). اگر چه هر یک از این دو وزن در تجزیت مختلف است لکن در نظم ارکان متناسب است. (المعجم چ دانشگاه ص 87).
متناسبند و موزون حرکات دلفریبت
متوجه است با ما سخنان بی حسیبت.
سعدی.
- متناسب الاعضاء، قامت متناسب. تمام اندام. دارای اندام متناسب.
- متناسب خلقت، موزون اندام. خوش اندام. خوش قد و قامت: ملک سیرتی، پری صورتی، متناسب خلقتی چون ماه و مشتری در قبای ششتری. (سندبادنامه ص 102).
- نامتناسب، ناهماهنگ. ناموافق. ناجور:
رقیب نامتناسب چه اهل صحبت تست
که طبع او همه نیش و تو سربسر نوشی.
سعدی.
سعدیا نامتناسب حیوانی باشد
هر که گوید که دلم هست و دلارامم نیست.
سعدی.
یارا بهشت صحبت یاران همدم است
دیدار یار نامتناسب جهنم است.
سعدی.
|| دارای نسبت. و به همه معانی رجوع به تناسب شود. || همسر. (ناظم الاطباء).

Clean, Commensurate, Corresponding, Just, Pro Rata, Proportional, Well-Turned

برازنده

نسبی

توافق

مشابه و مانند، فراخور، هماهنگ

(مُ تَ س) [ع.] (اِفا.) دارای تناسب و شباهت با یکدیگر.

کسی یا چیزی که با دیگری نسبت و همانندی داشته باشد، دارای تناسب و هماهنگی،
چیزی که اجزای آن با هم هماهنگ باشد، خوش‌ترکیب،

آن‌که اندام‌هایش باهم متناسب باشد،

همتا

برازنده، شکیل

فراخور

برازنده، شکیل، جور، فراخور، مشابه، دارای تناسب، موزون، هماهنگ، مشابه، مانند،
(متضاد) نامتناسب

مُتَناسِب، مُتوافق، مَتشابه، دارای تناسب،

proporzionato

pertinente

553