معنی فائق

فائق. [ءِ] (ع ص) برگزیده و بهترین از هر چیزی. (منتهی الارب): عصاره ٔ نایی بقدرتش شهد فائق شده و تخم خرمایی به تربیتش نخل باسق گشته. (گلستان). || شکافنده. (آنندراج). || (اِ) پیوند سر با گردن. (منتهی الارب). || (ص) مسلط. چیره: زن که فائق بود بر شوهر بمعنی شوهر است. (جامی).

فائق. [ءِ] (اِخ) (امیر...) یکی از سرداران امیر نوح بن منصور سامانی است که در جنگ قابوس وشمگیر و فخرالدوله با مؤیدالدوله و عضدالدوله ٔدیلمی از جانب نوح بن منصور به کمک فخرالدوله و قابوس آمده است. رجوع به تاریخ گزیده چ لندن ص 420 شود.

فائق شدن. [ءِ ش ُ دَ] (مص مرکب) فائق آمدن. فائق گشتن. رجوع به فائق آمدن شود.

فائق آمدن. [ءِ م َ دَ] (مص مرکب) چیره شدن. برتری یافتن. رجوع به فائق و فائق شدن شود.

برگزیده و بهترین از هر چیزی

چیره گشتن برتری یافتن

چیره و غالب

چیرگی

فائق

أحرَزَ الإنْتصارَ

استحوذ علی، استظهر علی، استولی علی

پیروز شدن

پیروز شدن

فائِق، فائِقَه، مسلط، بالا و فوق، خالص، خوب و ممتاز، اَرجَح و بهتر (در علم، جمال، مال و غیره...)، عالی و برگزیده (جمع: فَوَقَه)،

فائق

181