معنی عاکف | جدول یاب

فرهنگ فارسی هوشیار

عاکف

‎ ماند گار، مزگت نشین ‎ مقیم شونده معتکف، کسی که در مسجد یا جای دیگر برای عبادت مقام گزیند گوشه گیرنده برای طاعت و عبادت جمع عاکفون عکف عکوف. یا عاکف ملا علی. فرشته. ‎ مقیم شونده معتکف، کسی که در مسجد یا جای دیگر برای عبادت مقام گزیند گوشه گیرنده برای طاعت و عبادت جمع عاکفون عکف عکوف. یا عاکف ملا علی. فرشته.

عاکفون

(تک: عاکف) ماند گاران مزگت نشینان

لغت نامه دهخدا

عاکف

عاکف. [ک ِ] (ع ص) به جایی مقیم شونده. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) (آنندراج). ج، عاکفون و عُکف ّ و عکوف. (اقرب الموارد): و المسجد الحرام الذی جعلناه للناس سواءالعاکف فیه و الباد. (قرآن 25/22)، و مسجد الحرام را برای مردم قرار دادیم که یکسان باشد مقیم در آن و وارد از خارج. || گوشه گیرنده در مسجد. (منتهی الارب) (غیاث اللغات) (آنندراج): عاکفان کعبه ٔ جلالش به تقصیر عبادت معترف. (گلستان). || نگاه دارنده خود را. || اصلاح کننده. || دیری ورزنده. (منتهی الارب). || عاکف و عاکفان ملأ اعلا؛ فرشتگان که در مقام بالا جای دارند. (ناظم الاطباء).

حسن عاکف

حسن عاکف.[ح َ س َ ن ِ ک ِ] (اِخ) ابن علی سلانیکی شاعر، متخلص به عاکف از کتّاب اورنوسی، درگذشته ٔ 1243 هَ. ق. است. دیوان شعر ترکی دارد. (هدیه العارفین ج 1 ص 301).

حسن سلانیکی

حسن سلانیکی. [ح َ س َ ن ِ س َ] (اِخ) رجوع به حسن عاکف شود.

عکف

عکف. [ع ُک ْ ک َ] (ع ص، اِ) ج ِ عاکِف. (اقرب الموارد). رجوع به عاکف شود.