معنی ضابطه

(بِ طَ یا طِ) [ع. ضابطه] (اِ.) قاعده، دستور.

Criterion, Norm, Standard

kural

موضوع

قاعده، دستور

در فرانسوی: در گاشت

(صفت) یکی از مشاغل دولتی که امور مربروط به محصولات و مستغلات دیوانی را در حیطه عمل داشت و تحت فرمان مستوفی الممالک کار می کرد مفرده نویس.

بی تربیت، بیقاعده

بی ضابطه. [ب ِ طَ / طِ] (ص مرکب) (از: بی + ضابطه) بی ترتیب. بی قاعده. (ناظم الاطباء). رجوع به ضابطه شود.

تحصیل ضابطه. [ت َ ل ِ ب ِ طَ / طِ] (ترکیب اضافی، اِ مرکب) به اصطلاح اهالی هند، حسابی که در آن عمل مالیات به سرکار نموده شود. (ناظم الاطباء).

تردد ضابطه. [ت َ رَدْ دُ دِ ب ِ طَ / طِ] (ترکیب اضافی، اِمرکب) به اصطلاح اهالی هند، دفتر و یا حسابی که مینماید اقسام و حالات بذری که کاشته شده و حد زمینی که کاشته شده و آنچه بی کشت باقی مانده. (ناظم الاطباء).

قاعده، دستور،
[قدیمی] نظم،
[قدیمی] آیین، رسم،

قاعده

قاعده

دستور، قاعده، قانون، معیار، هنجار،
(متضاد) رابطه

ضابطه

ضابطه

817