معنی صداع

درد سر سر درد (اسم) دردسر (بطور عام) . یا صداع شقی. دردی که در یک جانب سر حادث شود، موجب زحمت مزاحمت. یا صداع مگس. مزاحمتی که مگس ایجاد کند.

(مصدر) دردسر آوردن مزاحمت ایجاد کردن به سبب بانگ و فریاد. یا صداع شقی. درد نیمه سر درد یک طرف جمجمه.

(صفت) درد سرپذیر پذیرنده زحمت، کسی که از گفتار طولانی ملول نشود.

دردسر رسیدن مزاحمت ایجاد شدن.

صداع. [ص ُ] (ع اِ) دردسر. (منتهی الارب) (مهذب الاسماء) (دهار). وآن مأخوذ از صدع است که شکافتن باشد. (غیاث اللغات). الم فی اعضاء الرأس. (بحر الجواهر):
چو گل بیش ندهم سران را صداعی
کنم بلبلان طرف را وداعی.
خاقانی.
باول نشاط شراب آن نیرزد
که آخر خمارم رساند صداعی.
خاقانی.
بجان شاه که درمگذرانی از امروز
که نگذرم ز سر این صداع و ناچار است.
خاقانی.
کار جز باده و شکارت نیست
با صداع زمانه کارت نیست.
نظامی.
پس آنگه از پی دفع صداع وی روزی
فراکنند یکی را که کار او بگذار.
کمال اسماعیل.
از صداع و ماشرا و از خناق
وز زکام و از جذام و از فواق.
(مثنوی).
گفت خاموش از این سخن زنهار
بیش از این زحمت و صداع مدار.
سعدی.

صداع شمسی. [ص ُ ع ِ ش َ] (ترکیب وصفی، اِ مرکب) صداع که از بسیار نشستن در آفتاب عارض شود. || قسمی صداع که از طلوع آفتاب پیدا شده و رو به ازدیاد میرود تا ارتفاع آفتاب و نزدیک غروب زائل میشود.

صداع کردن. [ص ُ ک َ دَ] (مص مرکب) سردرد آوردن. سردرد آوردن بر اثر بانگ و فریاد:
حریف جنگ گزیند تو هم درآور جنگ
چو سگ صداع کند تن مزن برآور سنگ.
مولوی.

صداع پذیر. [ص ُ پ َ] (نف مرکب) دردسرپذیر. و در بیت ذیل مقصود کسی است که از گفتار دراز شنیدن ملول نشود:
چون ز فرمان شاه نیست گزیر
گویم ار شه بود صداع پذیر.
نظامی.

صداع شقی.[ص ُ ع ِ ش ِق ْ قی] (ترکیب وصفی، اِ مرکب) دردی که در یک جانب سر حادث شود.

سردرد

دردسر، موجب زحمت، مزاحمت. [خوانش: (صُ) [ع.] (اِ.)]

[مجاز] زحمت، دردسر،
(پزشکی) سردرد،

تصدیع، دردسر، مزاحمت، سردرد

سردرد , دردسر , خشخاش وحشی

صُداع- سر درد

165