معنی شیرین‌گفتار

شکرسخن

خوش‌زبان

شکرخا

شیرین‌گفتار، خوش‌سخن

شکرافشاننده،
[مجاز] شیرین‌سخن، شیرین‌گفتار،

ظریف بودن،
[مجاز] خوش‌طبع و شیرین‌گفتار بودن،

خوش‌سخن، خوش‌صحبت، شیرین‌کلام، شیرین‌گفتار، کسی که گفتارش خوش‌آیند است،
لطیفه‌گو،

نکته‌سنج،
خوش‌طبع،
(اسم، صفت) [مجاز] شیرین‌گفتار، لطیفه‌گو،
[مجاز] زیبا، خوشگل، خوش‌هیکل،
[قدیمی] دارای ظرافت،

شیرین‌لب،
شیرین‌گفتار،
(پزشکی) کسی که یکی از دو لبش چاک خورده باشد، لب‌شکری، سه‌لنج، سلنج،

کسی که قند و نقل و نبات می‌سازد،
[مجاز] شیرین‌گفتار،
سخن شیرین و فصیح،
[مجاز] لب معشوق،

خورندۀ شکر،
شیرین‌سخن، شیرین‌گفتار: شکّرشکن شوند همه طوطیان هند / زاین قند پارسی که به بنگاله می‌رود (حافظ: ۴۵۲)،

خایندۀ شکر، شکرخوار: شکرفروش که عمرش دراز باد چرا / تفقدی نکند طوطی شکرخا را (حافظ: ۲۴)،
[مجاز] شیرین‌گفتار: بدم گفتی و خرسندم عفاک‌الله نکو گفتی / جواب تلخ می‌زیبد لب لعل شکرخا را (حافظ: ۲۲)،

بذله‌گو، خوش‌بیان، خوش‌زبان، شکرخا، شکرشکن، شیرین‌گفتار، لطیفه‌پرداز

خوش‌بیان، خوش‌سخن، خوش‌صحبت، خوش‌کلام، خوش‌گفت، خوش‌لهجه، نیکوگفتار، شیرین‌سخن، شیرین‌گفتار،
(متضاد) بدکلام

خوش‌زبان، خوش‌سخن، خوش‌کلام، خوش‌گفتار، خوش‌محضر، شیرین‌زبان، شیرین‌گفتار، شیرین‌کلام، نیک‌محضر، نیکوبیان،
(متضاد) بدصحبت

1271