معنی داوطلب

داوطلب. [طَ ل َ] (نف مرکب) داوخواه.نامزد. دَوطَلَب (در تداول مردم قزوین). خواستار. پیشی جوینده در امری بر دیگران. خواستار پیشی گرفتن و تقدم در نوبت: غزاه مطوعه، غازیان داوطلب دل انگیز.
- سرباز داوطلب، مقابل اجباری. به که بخواست خود بخدمت سربازی درآید.
- داوطلب وکالت، خواهان. وکالت نامزد وکالت.

Volunteer

gönüllü

(طَ لَ) [ع - فا.] (ص مر.) آن که به اراده خویش آماده شود که کاری را بر عهده گیرد.

راغب، کاندید

نیساری

تنسی

داوخواه، راغب، کاندیدا

دادخواه، نامزد، خواستار، پیشی جوینده در امری بر دیگران، خواستار چیزی

کسی که به میل و ارادۀ خود حاضر شود کاری را بر عهده بگیرد، داوخواه. δ داوطلبین غلط است،

داو خواه، داوخواه، درخواستگر

متطوع، مرشح، مقدم الطلب

متطوع

جنادره

volontario

نامزد

نامزد

52