معنی خوشرویی

لغت نامه دهخدا

خوشرویی

خوشرویی. [خوَش ْ / خُش ْ] (حامص مرکب) بشاشت. طلاقت وجه. خندانی. خندان روئی:
و آنکه زاده بود به خوشخوئی
مردنش هست هم به خوشروئی.
نظامی.

حل جدول

خوش‌رویی

ابرو فراخی


خوشرویی

بشاشیت

بشاشت

فارسی به انگلیسی

خوشرویی‌

Amiability, Seemliness

فارسی به عربی

خوشرویی

لطافه


خوشرویی کرد

أخَذَ بالحسنی

واژه پیشنهادی

خوشرویی

عسل افزودن


کنایه از خوشرویی

گشاده رویی

فرهنگ فارسی هوشیار

خوشرویی

عمل خوشرو


بشاشی

خوشرویی خندانی خوشرویی شادمانی بسیار همیشه خندانی بشاشت.


سفاطت

خوشرویی جوانمرد گشتن


سفاطه

رخت خانه خوشرویی جوانمرد گشتن

فرهنگ معین

گشاده رویی

(~.) (حامص.) خوشرویی، بشاشت.


ابرو

فراخی (~. فَ) (حامص.) خوشرویی، گشاده رویی.

اسپانیایی به فارسی

afabilidad

دلجویی، مهربانی، خوشرویی، مدارا.

گویش مازندرانی

خوش تابی

شوخی، تحمل سخن تلخ با خوشرویی

معادل ابجد

خوشرویی

1132

پیشنهاد شما
جهت ثبت نظر و معنی پیشنهادی لطفا وارد حساب کاربری خود شوید. در صورتی که هنوز عضو جدول یاب نشده اید ثبت نام کنید.
اشتراک گذاری