معنی جغتای

دومین پسر چنگیزخان

جغتای

جغتای

جغتای

جغتای

جغتای

جغتای

چقتای. [چ ُ ق َ] (اِخ) صورتی از جغتای، نام پسر دوم چنگیز. و رجوع به جغتای شود.

ساربان. (اِخ) یا سارمان بن جغتای، پنجمین پسر جغتای بن چنگیزخان است. رجوع به حبیب السیر چ خیام ج 3 ص 77 و 88 شود.

چغتای خان. [ج َ غ َ] (اِخ) رجوع به جغتای خان شود.

دستوران. [دَ] (اِخ) دهی است از دهستان کهنه بخش جغتای شهرستان سبزوار. واقع در 120هزارگزی باختر جغتای و کنار راه مالرو عمومی جغتای به شریف آباد، با 409 تن سکنه. آب آن از قنات و راه آن مالرو است. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 9).

خیرآباد. [خ َ] (اِخ) دهی است از دهستان نقاب بخش جغتای شهرستان سبزوار واقع در 24 هزارگزی شمال خاوری جغتای سر راه شوسه ٔعمومی جغتای با 222 تن سکنه. آب آن از قنات و راه آن اتومبیل رو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 9).

برغمد. [ب َ غ َ م َ] (اِخ) مرکز دهستان براکوه بخش جغتای شهرستان سبزوار، در ده هزارگزی خاور جغتای و سه هزارگزی جنوب راه آهن. (فرهنگ جغرافیایی ایران ج 9).

تایجو. (اِخ) پسر جغتای خان بن چنگیزخان. رجوع به طایجو شود.

پسرانه، نام پسربزرگ جغتای از فرماندهان مغول

1414