معنی ایستادگی

ایستادگی. [دَ / دِ] (حامص) پایداری. استواری. ثبات. برقراری. سکون. آرامش. (ناظم الاطباء). استقامت. مقاومت دربرابر امری: و گفت از نماز جز ایستادگی تن ندیدم. (تذکره الاولیاء عطار). می باید که به رعایت و تیمار حیوانات ایستادگی نمایی و بر قدم نیاز باشی که اینها نیز خلق خدای تعالی اند. (انیس الطالبین).

ایستادگی کردن. [دَ / دِ ک َ دَ] (مص مرکب) مقاومت کردن. پایداری کردن: امام ایشان ایستادگی کند بحقوق خدا که در ایشان است. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 311). مردمان شهر ایستادگی کردند و پیوستگان سلطان هر کسی یاری دادند. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 313).

Endurance, Perseverance, Persistence, Resistance

direnme, karşı koyma

‎ عمل ایستاده قیام، مقاومت پا فشاری. یا ایستادگی بخودی خود. قایم بالذات بودن.

سرپا بودن، برپا بودن،
[مجاز] پایداری،

ابرام، استقامت، استقرار، پایداری، ثبات، دوام، مقاومت، قیام،
(متضاد) قعود

استمرار

التزم به، قاوم

پایاب

یاره

پای فشردن

(دِ) (حامص.) مقاومت، پایداری.

مقاومت، پایداری، ثبات

پایندگی

دفاع

Befolgen, Einhalten [verb]

506