معنی آفل

آفل. [ف ِ] (ع ص) فروشونده. ناپدیدگردنده. غروب کننده. که فرورود. غارب:
آنکه گه ناقص گهی کامل بود
نیست معبود خلیل آفل بود.
مولوی.
هم خر و خرگیر اینجا در گلند
غافلند اینجا و آنجا آفلند.
مولوی.
بانگ و صیتی جوکه آن خامل نشد
تاب خورشیدی که آن آفل نشد.
مولوی.
جز خیالی عارضی ّ و باطلی
که بود چون صبح کاذب آفلی.
مولوی.
ج، آفلین.

اوافل. [اَ ف ِ] (ع اِ) ج ِ آفل. (از ناظم الاطباء). رجوع به آفل شود.

آفله. [ف ِ ل َ] (ع ص) تأنیث آفل. ج، آفلات.

مجدت. [م َ دَ] (از ع، اِمص) مجد. بزرگواری. بزرگی. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا): دوحه ٔ معارف افسرده، کوکب مجدت آفل. (ترجمه ٔ تاریخ یمینی چ 1 تهران ص 443).

خامل. [م ِ] (ع ص) گمنام. (آنندراج) (ناظم الاطباء) (غیاث اللغات) (منتهی الارب) (فرهنگ شعوری ج 1 ص 372). بی نام. (مهذب الاسماء): در مجلس عام از هرگونه مردم کافی و خامل حاضر بودند. (تاریخ بیهقی).|| بی قدر. (آنندراج) (ناظم الاطباء) (غیاث اللغات) (منتهی الارب). پست: هر که رای ضعیف... دارد از درجتی عالی به رتبتی خامل میگراید. (کلیله و دمنه). مرد هنرمند و بامروت اگر چه خامل منزلت باشد بعقل و مروت خویش پیدا آید. (کلیله و دمنه).
بانگ و صیتی جو که آن خامل نشد
تاب خورشیدی که آن آفل نشد.
مولوی (مثنوی).
- خامد و خامل، گمنام. بی نام.

فرورونده،
ناپدید‌شونده،
غروب‌کننده،

فرورونده

فرو رونده (اسم) فرو شونده ناپدید گردنده غروب کننده غارب جمع: آفلین.

(فِ) [ع.] (اِفا.) فرو شونده، غروب کننده. ج. آفلین.

غروب کننده

آفل

آفِل، غروب کننده،

اختر، اقبال، بخت، دولت، شانس، فال، هور،
(متضاد) ادبار، نصیب، قسمت، سرنوشت، برآینده،
(متضاد) افول‌کننده، آفل، طلوع‌کننده، شارق

111