معنی هس
لغت نامه دهخدا
هس. [هَُ س س] (ع اِ صوت) کلمه ای است که بدان گوسپندان را زجر کنند. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد).
هس. [هََ س س] (ع مص) کوفتن چیزی را و شکستن. (از اقرب الموارد) (منتهی الارب). || سخنی اندیشیدن مرد و امری درآمدن در دل وی. (منتهی الارب). حدیث نفس. || اخفاء کلام. (از اقرب الموارد).
هس. [] (اِ) نام درختی است. کوله خاس. خاس. خاش. طیم. عودالخیر. شرابه. کنگه. چخ. الاش. (یادداشت به خط مؤلف).
گویش مازندرانی
حل جدول
آخرین نازی
معاون هیتلر، آخرین نازی
رودلف هس
معاون آدولف هیتلر
والتر رودلف هس
برنده نوبل پزشکی در سال 1949 میلادی
ویکتور فرانس هس
برنده نوبل فیزیک در سال 1936 میلادی
ویکتور فرانس هس از اتریش، کارل دیوید اندرسون از آمریکا
برنده نوبل فیزیک در سال 1936 میلادی
ویکتور فرانس هس از اتریش + کارل دیوید اندرسون از آمریکا
برنده نوبل فیزیک در سال 1936 میلادی
دستیار هیتلر
هس
معاون هیتلر، آخرین نازی
هس
قانون جمع ثابت گرما
هس
معادل ابجد
65