معنی هرس

هرس. [هََ] (اِ) چوب پوشش خانه. (برهان): مسجد را بقدر بیست هرس افزون کرد. (فردوس المرشدیه). بقدر آنکه به هفت هرس پوشیده شد. (فردوس المرشدیه).

هرس. [هََ رَ] (اِ) بریدن شاخه های زیادی درخت. (یادداشت به خط مؤلف). رجوع به هرس کردن شود.

هرس. [هََ رِ] (ع ص) شیر استواراندام بسیارخوار. || جامه ٔ کهنه. || مکان هرس، جایی که هراس رویاند. (اقرب الموارد).

هرس. [هَِ] (اِ) اول ْ شیری که از پستان زن پس از زاییدن سیلان می یابد. (ناظم الاطباء).

هرس. [هََ رَ] (ع مص) سخت خوار گردیدن. (منتهی الارب). شدید خوردن و پنهان خوردن. (اقرب الموارد).

هرس. [هََ] (ع مص) سخت خوردن. (منتهی الارب) (اقرب الموارد). || سخت خوار شدن. (منتهی الارب). || خرد کردن و هریسه کردن چیزی را. (اقرب الموارد). || (اِ) گربه. (منتهی الارب). سنور. (اقرب الموارد).

بریدن شاخه‌های زاید درخت،
* هرس کردن: (مصدر متعدی) (کشاورزی) = هرَس

تیری که در سقف خانه به‌ کار ببرند، چوب پوشش خانه،

(~.) (اِ.) اول شیری که از پستان زن پس از زاییدن جاری شود.

(هَ) (اِ.) چوب پوشش بام خانه.

(هَ رَ) (اِ.) بریدن شاخه های زاید درخت.

آرایش درختان

بایست – نگهدار

هَرس، (هَرَسَ، یَهرُسُ) کوفتن، به سختی کوبیدن، زیاد و شدید خوردن، کوبیدن و نرم کردن،

کوبیدن چیزی را گویند و بمعنی پوشش خانه

265