معنی ملائک

ملائک. [م َ ءِ](ع اِ) ج ِ مَلَک.(منتهی الارب)(از اقرب الموارد). ج ِ مَلَک و مَلأک.(از اقرب الموارد). رجوع به ملایک و ملک و مَلأک شود.

ملائک صورت. [م َ ءِ رَ](ص مرکب) رجوع به ملایک صورت شود.

ملائک منظر. [م َ ءِ م َ ظَ](ص مرکب) رجوع به ملایک منظر شود.

ملائک نفس. [م َ ءِ ن َ ف َ](ص مرکب) رجوع به ملایک نفس شود.

ملائک آشیان. [م َ ءِ](ص مرکب) رجوع به ملایک آشیان شود.

ملائک سپاه. [م َ ءِ س ِ](ص مرکب) رجوع به ملایک سپاه شود.

ملائک فریب. [م َ ءِ ف َ](نف مرکب) رجوع به ملایک فریب شود.

ملائک پی. [م َ ءِ پ َ / پ ِ](ص مرکب) رجوع به ملایک پی شود.

ملائک سرشت. [م َ ءِ س ِ رِ](ص مرکب) رجوع به ملایک سرشت شود.

طاوس ملائک. [وو س ِ م َءِ] (اِخ) طاوس الملائکه. لقب جبرائیل:
طاوس ملائک بنوا مدح تو خواند
اندر قفس سدره چو قمری و چو دراج.
سوزنی.
طاوس ملائکه ز تو شاید
گر چون عنقا در آشیان ماند.
سیدحسن غزنوی.

ملایک درفارسی: (تک: ملاک) فرشتگان (اسم) جمع ملک و ملاک و ملائک فرشتگان: } دوش دیدم که ملایک در میخانه زدند گل آدم بسرشتند و به پیمانه زدند. ‎{ (حافظ. 124)

مَلَک

(مَ ئِ) [ع.] (اِ.) جِ مَلَک، فرشتگان.

فرشتگان

مَلائِک، مَلائِکَه، فرشتگان، به فرموده حضرت عبدالبهاء نفوسی که از عالم بشریت منسلخ شدند و به صفات ملکوتیّه متصّف گشته اند آن نفوس از ملاء عالین و ملائکه مقربین محسوبند» (مفرد: مَلأکَ، مَلأک)،

91