معنی مفتخور

مفتخور.[م ُ خوَرْ / خُرْ](نف مرکب) آدم بیکار و تن پرور و طفیلی. کسی که برای تأمین زندگی خود، هوار این و آن می شود.(فرهنگ لغات عامیانه ٔ جمالزاده). که بی خدمتی و کاری معاش گذراند. که بی تحمل رنج کاری متنعم ازنعمتی است.(یادداشت به خط مرحوم دهخدا). مفتخوار. و رجوع به مفتخوار و ترکیب مفت خوردن ذیل مفت شود.

bedavacı

کلاش

کرکس، مرده خوار، رخمه، لاشه خوار، مفتخور

(صفت) مفت خوار

(صفت) شکمخواره شکم بنده عبد البطن، آنکه رایگان خورد مفتخور.

شکمباره پر خور شکمباره پر خور (صفت) شکمخواره شکم بنده عبد البطن، آنکه رایگان خورد مفتخور.

صفت انگل، بیکاره، پخته‌خوار، طفیلی، کاسه‌لیس، مفت‌خوار

رخمه، کرکس، لاشه‌خوار، مرده‌خوار، مفتخور

اسم انگل، بیکاره، پخته‌خوار، طفیلی، مفتخور

ریزه‌خوار، سورچران، طفیلی، پرخور، شکمباره، شکمو، پخته‌خوار، مفتخور، چاپلوس، چرب‌زبان، متملق

پخته خوار

کسی که چیزی را رایگان به دست می آورد بر آن ایراد می گیرد

مفتخور

قلاش،
بیکار، ولگرد،
مفتخور،

پُر - خور، مفتخور. [خوانش: (~. خا) [ع - فا.] (ص فا.)]

1326