معنی لاک‌پشت

لاکپشت. [پ ُ] (اِ مرکب) باخه. اسم فارسی سلحفاه است. (فهرست مخزن الادویه). سوراخ پا. سولاخ پا. لاک. سنگپشت. کاسه پشت. کشتوک. کشف. کشو. شیلونه. خشک پشت. اولاکو (در دیلمان و گیلان). به هندی کچهوا گویند. (غیاث). چلچله (برهان، ذیل همین لغت). پوست لاک پشت دریائی یا صحرائی را رق گویند. (لغت محلی شوشتر، ذیل رق).

باخه

نینجا

سنگ‌پشت، کاسه‌پشت، لاخه

باخه، کاسه‌پشت، لاک‌پشت

سنگ‌پشت، لاخه، لاک‌پشت

پرستو، غلیواج، خطاف، زغن، لاک‌پشت، سنگ‌شت

جاناتان

لاک‌پشت چاکو

لاک‌پشت باتلاقی سربزرگ پانتانال

لاک‌پشت

=لاک‌پشت

سنگ‌پشت، لاک‌پشت،

پوشش محکمی که از بدن برخی جانوران مانندِ لاک‌پشت محافظت می‌کند،
[قدیمی] = لاک‌پشت

پرستو،
غلیواج،
[قدیمی] لاک‌پشت،

(زیست‌شناسی) استخوان روی پشت لاک‌پشت، کاسۀ سنگ‌پشت،
(زیست‌شناسی) گوش‌ماهی،
[قدیمی] اول جوانی،

753