معنی قداره

قداره. [ق َدْ دا رَ] (اِ) نوعی از شمشیر است که به هندی کوکتی کاکهانده خوانند. (آنندراج). قمه. نوعی قمه. رجوع به غداره شود.

Broadsword, Dagger, Dirk, Machete

(قَ دّ رِ) [معر.] (اِ.) جنگ افزاری شبیه شمشیر پهن و کوتاه.، ~بستن برای کسی کنایه از: قصد جان کسی را داشتن.

(~. بَ) (اِمص.) عربده کشی، چاقوکشی، شرارت.

حربه‌ای راست، پهن، و سنگین،

کسی که قداره به کمر ببندد،
[مجاز] کسی که با توسل به‌زور به مقاصد خود می‌رسد،

=قداره

=قداره

توانستن، آماده ساختن، جنگ افزاری شبیه شمشیر پهن و کوتاه، نوعی قمه

کنایه از زورگوی خشن

آنتونیو باندراس

نوعی تاوه ی بسیار بزرگ با دو دسته ی کوتاه در طرفین، کاسه...

‎ توانایی توانستن، آماده ساختن، توانگری ترکی تازی گشته (معرب) از ریشه ی سنسکریت پارسی است کتاره در این خانه چهار ستت مخالف کشیده هر یکی بر تو کتاره (ناصر خسرو کوادیانی)

قداره

قداره

قداره

310