قداره در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

قداره. [ق َدْ دا رَ] (اِ) نوعی از شمشیر است که به هندی کوکتی کاکهانده خوانند. (آنندراج). قمه. نوعی قمه. رجوع به غداره شود.

(قَ دّ رِ) [معر.] (اِ.) جنگ افزاری شبیه شمشیر پهن و کوتاه.، ~بستن برای کسی کنایه از: قصد جان کسی را داشتن.

حربه‌ای راست، پهن، و سنگین،

توانستن، آماده ساختن، جنگ افزاری شبیه شمشیر پهن و کوتاه، نوعی قمه

نوعی تاوه ی بسیار بزرگ با دو دسته ی کوتاه در طرفین، کاسه...

‎ توانایی توانستن، آماده ساختن، توانگری ترکی تازی گشته (معرب) از ریشه ی سنسکریت پارسی است کتاره در این خانه چهار ستت مخالف کشیده هر یکی بر تو کتاره (ناصر خسرو کوادیانی)