معنی صباحت
لغت نامه دهخدا
صباحت. [ص َ ح َ] (ع اِمص) خوب روئی و سفیدی رنگ انسان. ضد ملاحت. (غیاث اللغات). زیبائی. جمال. خوشگلی: در هیچ تاریخ مذکور نیست که کسی را از وزراء آن مآثر مأثورو محامد مذکور و کمال صباحت و وفور سماحت و سیادت در سیاست جمع بوده است. (ترجمه ٔ تاریخ یمینی ص 74).
شب همه شب انتظار صبح روئی می رود
کآن صباحت نیست این صبح جهان افروز را.
سعدی.
باران چون ستاره ام از دیدگان بریخت
روئی که صبح خیره شود در صباحتش.
سعدی (کلیات چ مصفا ص 483).
جمالی که زبان فصاحت از بیان صباحت او عاجز آید چنانکه در شب تاری صبح برآید. (گلستان طبع قریب ص 145). صبح تابان را از صباحت او دست بر دست. (گلستان). || (مص) نیکوروی شدن. (زوزنی).
حل جدول
خوب رویی و زیبایی
خوبرویی و زیبایی
خوب رویی و زیبایی
صباحت
خوبرویی و زیبایی
صباحت
جلوه و زیبایی ظاهری
جمال، حسن، خوبرویی، صباحت، نیک منظری، وجاهت
فرهنگ فارسی هوشیار
خوبروئی و سفیدی رنگ انسان، زیبائی
فرهنگ معین
(مص ل.) زیبا شدن، نیکوروی شدن، (اِمص.) زیبایی. [خوانش: (صَ حَ) [ع. صباحه]]
فرهنگ عمید
خوبرو شدن، صاحب جمال شدن، خوبرویی، زیبایی، خوشگلی، جمال،
مترادف و متضاد زبان فارسی
جمال، خوبرویی، خوشگلی، زیبایی، وجاهت، حوری، سپیدرویی،
(متضاد) زشتی، ملاحت
خوبرویی، خوبرویی
جمال، خوشگلی، زیبایی، صباحت، قشنگی، ملاحت،
(متضاد) زشترویی
زیبایی
جمال، حسن، خوبرویی، صباحت، نیکمنظری، وجاهت،
(متضاد) زشتی
نام های ایرانی
دخترانه، زیبایی، جمال
فرهنگ فارسی آزاد
صَباحَت، خوبروئی- زیبائی- جمال،
واژه پیشنهادی
صباحت
معادل ابجد
501