معنی شاداب

شاداب. (ص مرکب) سیراب. پرآب. (فرهنگ جهانگیری) (فهرست ولف). آبدار. شادآب:
که دیدم ده و دو درخت سهی
که رسته ست شاداب با فرهی.
فردوسی.
بشد شاد سهراب از گفت مرد
بخندید و رخساره شاداب کرد.
فردوسی.
تو گفتی همه دشت سر خاب بود
بسان یکی سرو شاداب بود.
فردوسی (از لغت فرس).
کنون ما نداریم پایاب او
نپیچیم با بخت شاداب او.
فردوسی.
عید شاداب درختی است تا سال دگر
از گل میوه ٔ او بوی همی یابی بر.
حکیم ازرقی (از جهانگیری).
سرو شادابی و گمان بردی
که ترا هیچ غم نپیراید.
خاقانی.
ز نرگس تهی یافتم خواب را
ندیدم جوان سرو شاداب را.
نظامی.
ز بس بودیش نقش کلک شاداب
شدی مستسقی از نظاره شاداب.
زلالی (از فرهنگ جهانگیری).
|| تازه. (لغت فرس). ترو تازه. (برهان قاطع) (فهرست ولف). شکفته. (فهرست ولف). طری. طریه. ریان. شاد. شادمان. (ناظم الاطباء):
چو خندان شد و چهره شاداب کرد
و را نام تهمینه سهراب کرد.
فردوسی.
دائم گل این بستان شاداب نمیماند
دریاب ضعیفان را در وقت توانایی.
حافظ.
و با آن مصادر شاداب شدن، شاداب کردن و نظایر آنها ساخته شده و بکار رفته است.

شاداب دل. [دِ] (ص مرکب) شادمان و خوشدل. (فهرست ولف):
بتنگی نداد ایچ سهراب دل
فرود آمد از باره شاداب دل.
فردوسی.
براهب چنین گفت پس شهریار
که شاداب دل باش و به روزگار.
فردوسی.

شاداب جعفرآباد. [ج َ ف َ] (اِخ) دیهی است از دهستان ریوند، بخش حومه ٔشهرستان نیشابور، واقع در 6 هزارگزی جنوب باختری نیشابور. جلگه ای و معتدل است. 297 تن جمعیت دارد. آب آن از قنات، و شغل اهالی آن زراعت و مالداری است. راه اتومبیل رو دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 9).

Crisp, Lively, Luscious, Mellow, Succulent, Vernal, Vigorous, Wholesome, Youthful

پرطراوت، خرم: دائم گل این بستان شاداب نمی‌ماند / دریاب ضعیفان را در وقت توانایی (حافظ: ۹۸۴)،
[قدیمی، مجاز] آباد، بارونق،

سر کیف

ریان

آبدار، پرآب، باطراوت، تروتازه، خرم، شادمان،
(متضاد) پژمرده

دخترانه، با طراوت، تازه

خندان و بسیم

خوشحالی کنان

(ص مر.) تازه، با طراوت، مسرور.

کثیر العصیر، معشب، نبات ماص

شادمان، مسرور، خرم، خوشحالی کنان

تر و تازه، خرم - نام سخنوری بوده است

Saftig

308