معنی سفرکننده

راهی

دهوشتار

مسافر

رهسپار، سفرکننده،

سفرکننده،
(تصوف) رهرو، سالک،

سفرکننده، توریست، جهانگرد، سیاح، مهاجر

(مُ فِ) [ع.] (اِفا.) سفرکننده، سفر - رونده.

سفرکننده، جمع سفره، سفار، رسول، سفیر، کاتب، جمع سفره، زن گشاده روی، جمع سوافر، اسب کم گوشت، فرشته ای که اعمال بندگان را نگاه می دارد. [خوانش: (فِ) [ع.] (اِفا.)]

صفاق. [ص َف ْ فا] (ع ص) بسیار سفرکننده. || بسیار تصرف کننده ٔ در کار تجارت. (منتهی الارب).

رخت گرای. [رَ گ َ / گ ِ] (نف مرکب) راهی. عازم. کوچ کننده. سفرکننده:
گشت از آن تخت نیز رخت گرای
رفرف و سدره هر دو ماند بجای.
نظامی.

مسیح. [م ِس ْ سی](ع ص) مرد بسیار سیر و سفر.(منتهی الارب). مَسیح. بسیار پیماینده و بسیار سفرکننده.(ناظم الاطباء). و رجوع به مسیح در همین معنی شود.

مزلئم. [م ُ ل َ ءِم م](ع ص) رونده. || درگذرنده. || بلندبرآینده در سیر و جز آن. || کوچ کننده.(منتهی الارب)(اقرب الموارد). سفرکننده.(ناظم الاطباء). || ثابت و برجای.(منتهی الارب).

سفرساز. [س َ ف َ] (نف مرکب) آهنگ سفرکننده. مسافر:
نخواندی که جان چون سفرساز گشت
از آن کس که آمد بدو بازگشت.
نظامی.
ز اول صبح تا به نیمه ٔ روز
من سفرساز و او مسافرسوز.
نظامی.

مبکر. [م ُ ب َک ْ ک ِ] (ع ص) پگاه برخیزاننده و پگاه آینده. (آنندراج). پگاه برخیزاننده. || کننده ٔ هر چیزی در پگاه. (ناظم الاطباء). || سفرکننده خصوصاً در شب و نزدیک صبح. (ناظم الاطباء) (ازفرهنگ جانسون). || کارگری که مداومت بر کار کند. || زیرک در کار. (ناظم الاطباء).

دریارو. [دَرْ رَ / رُو] (نف مرکب) دریاگرفتگی. دریارونده. رونده در دریا. آنکه در دریا رود. دریاگذار. دریاپیما. از عالم (از قبیل) آتش رو و موکب رو. (آنندراج). سفرکننده در دریا. (ناظم الاطباء). دریانورد:
کله خود دریاروان چون حباب
بر آراسته خود همه روی آب.
ملاعبداﷲهاتفی (از آنندراج).

469