معنی سرافرازی

سرافرازی. [س َ اَ] (حامص مرکب) فخر. بزرگی. شرف:
که چندان سرافرازی و دستگاه
بزرگی و اورند و فر و کلاه.
فردوسی.
نبشتن بیاموختش پهلوی
نشست و سرافرازی خسروی.
فردوسی.
ایا بزرگ و سرافراز مهتری کت هست
نه در بزرگی یار و نه درسرافرازی.
سوزنی.
ره و رسمی چنین بازی نباشد
برو جای سرافرازی نباشد.
نظامی.
بنده را بر خط فرمان خداوند امور
سر تسلیم نهادن ز سرافرازی به.
سعدی.
سرافرازی مرد چندان بود
که گلدسته ٔ عمر خندان بود.
امیرخسرو دهلوی.
ای ز قدت جمله سرافرازیم
وقت بشد باز که بنوازیم.
حافظ حلوایی.

kıvanç, övünç

سربلندی، افتخار،

فخر

مباهات

عزت

افتخار

افتخار

افتخار، مباهات

عزت

گردنفرازی افتخار سربلندی.

افتخار، بالندگی، تفاخر، سربلندی، فخر، مباهات، نازش،
(متضاد) سرافکندگی

اعلاء

معراج عزت

گردن فرازی

بُرج افتخار

559