معنی ستایشگر

ستایشگر. [س ِ ی ِ گ َ] (ص مرکب) آنکه کسی را بستاید. (آنندراج). مادح:
سخنوران و ستایشگران گیتی را
همی نگردد جز بر مدیح خواجه زبان.
فرخی.
گمان برم که من اندر زمین همان شجرم
شجر که دید ثناگستر و ستایشگر.
فرخی.
همه خوبی ّ و نکویی بود او را ز خدای
وین رهی را که ستایشگر وخنیاگر اوست.
فرخی.

ثناگوی

حامد

حامد، آفرین گو، ثناخوان، ستاینده، مداح

ثناخوان، ثناگوی

اسم آفرین‌گو، ثناخوان، ستاینده، مداح، مدح‌خوان، مدح‌گستر، مدح‌گوی، منقبت‌خوان،
(متضاد) نکوهش‌گر

Admirer, Idolater

کسی که دیگری را بستاید، ستایش‌کننده، ستاینده،

آنکه کسی را بستاید

‎ ستایشگر، سپاشگزار (صفت) . ستایشگر، سپاسگزار شکرگزار.

مدحت گر

معزی نیشابوری

آذری

ستایشگر

ستایشگر

991