معنی خودسر

خودسر. [خوَدْ / خُدْ س َ] (ص مرکب) بی باک. گستاخ. بی ترس. دلیر. به خیال خود. سرکش. متمرد. سخت سر. (ناظم الاطباء). مستبد. مستبدبالرأی. خودرأی. خلیعالعذار. آنکه طاعت کس نکند. آنکه برای خود کار کند. (یادداشت مؤلف):
دوش در بزم تو دیدم ز دل خود سر خویش
آنچه پروانه ندیده ست ز بال و پر خویش.
کلیم (از آنندراج).
اشک را در چشم از لخت جگر نتوان شناخت
طفل خودسربود رنگ هم نشینان برگرفت.
کلیم (از آنندراج).

خودسر زن. [خوَدْ / خُدْ س َ زَ] (اِ مرکب) زنی که بی اجازت خانواده شو کند و چنین زنی از شوی خود ارث نبرد. (حقوق قدیم ایران).

başınabuyruk

مستبد، سرکش، بی باک. [خوانش: (~. سَ) (ص مر.)]

آن‌که به میل و ارادۀ خود عمل می‌کند، خودرٲی،
آن‌که به قوانین اجتماعی پابند نیست،
دارای استقلال،

تکرو

سرکش، خودرأی

تکرو

بی‌ادب، تخس، تکرو، عاق، گستاخ، خلیع، خودرای، خودکامه، خیره‌سر، لجوج، سرکش، متجاسر، متمرد، یاغی، طاغی، مستبد، مطلق‌العنان،
(متضاد) دموکرات‌منش

Eigensinnig, Vorsätzlich

Despot, Despotic, Erratic, Headstrong, Insubordinate, Intractable, Perverse, Self-Willed, Wayward, Willful, Unbridled

Satrap

Autocrat

عنید

(صفت) آنکه بمیل و اراده خود کار کند به رای دیگران و نظامات اجتماع اعتنا نکند خودرای، متمرد، بی باک گستاخ.

خودکامه

870