معنی خوارکننده
لغت نامه دهخدا
فارسی به انگلیسی
Scornful
فرهنگ عمید
فرهنگ معین
(مُ هِ) [ع.] (اِفا.) خوارکننده، ضعیف کننده.
آیه های قرآن
بزودى خواهید دانست چه کسى عذاب خوارکننده به سراغش خواهد آمد، و مجازات جاودان بر او وارد خواهد شد!»
فسوف تعلمون من یاتیه عذاب یخزیه و یحل علیه عذاب مقیم
بزودى خواهید دانست چه کسى عذاب خوارکننده به سراغش خواهد آمد، و مجازات جاودان بر او وارد خواهد شد!»
وَأَمَّا ثَمُودُ فَهَدَیْنَاهُمْ فَاسْتَحَبُّوا الْعَمَى عَلَى الْهُدَى فَأَخَذَتْهُمْ صَاعِقَةُ الْعَذَابِ الْهُونِ بِمَا کَانُوا یَکْسِبُونَ
امّا ثمود را هدایت کردیم، ولى آنها نابینایى را بر هدایت ترجیح دادند؛ به همین جهت صاعقه -آن عذاب خوارکننده- به خاطر اعمالى که انجام مىدادند آنها را فروگرفت!
معادل ابجد
936