معنی تنهایی

تنهایی. [ت َ] (حامص) تنهائی. رجوع به تنهائی شود.

تنهایی بیک. [ت َ ب َ] (اِخ) از ارسباران است. شخصی است گرم اختلاط و مجلس آرا و بی قید ولی با وجود گرمی و موافقی از مردم بهره مند نمی شود. شعر را ترکانه می گوید و این ابیات... و فارسی از اوست:
به جرم عشق اگر می کشندم عارم نیست
کجا روم چه کنم غیر عشق کارم نیست
نهفته راز دلم تا بحشر خواهد ماند
درین زمانه ٔ فانی چو رازدارم نیست.
(از مجمع الخواص ص 130).

Isolation, Loneliness, Solitariness, Solitude

یگانه بودن، تنها بودن، خلوت. [خوانش: (~.) (حامص.)]

تجرد

به تنهایی

یک تنه

آلبومی از بهرام پاییز

فرادی،‌فرادا

‎ تنها بودن یگانه بودن، خلوت.

تنها بودن،
بی‌یار و همدم بودن،

اعتزال، انزوا، انفراد، عزلت، گوشه‌نشینی، خلوت، تجرد

سریه

تکی

انفرادی

کتاب

476