معنی بدپیله

لغت نامه دهخدا

بدپیله

بدپیله. [ب َ ل َ / ل ِ] (ص مرکب) بدکینه. سخت انتقام. (فرهنگ فارسی معین). موذی باابرام و معربد. عربده جو. مرس. (یادداشت مؤلف). غوغاطلب. هنگامه جو. پرخاش جو.


بدپیلگی

بدپیلگی. [ب َ ل َ / ل ِ] (حامص مرکب) عمل بدپیله. (یادداشت مؤلف). رجوع به بدپیله شود.

فرهنگ معین

بدپیله

(~. لِ) (ص مر.) سِمج، سخت انتقام.

مترادف و متضاد زبان فارسی

بدپیله

سمج، کنه، مصر، انتقام‌جو، بدکینه، کینه‌جو، منتقم،
(متضاد) باگذشت

فرهنگ فارسی هوشیار

بدپیله

بدکینه، بدادا

فرهنگ عمید

بدپیله

بدکینه،
کسی که در امری یا خواستن چیزی بسیار اصرار کند،


کنه

(زیست‌شناسی) جانوری از خانوادۀ بندپایان با زندگی انگلی که به‌وسیلۀ خرطوم خود خون حیوانات را می‌مکد،
(اسم، صفت) [مجاز] کسی که در امری سماجت بسیار کند، بدپیله، سمج: عجب آدم کنه‌ای هستی!،

حل جدول

بدپیله

کینه ورز و بی گذشت

کینه‌ورز و بی‌گذشت


آدم سمج و کنه

بدپیله


سمج و مُصر

بدپیله


کینه ورز و بی گذشت

بدپیله


کینه‌ورز و بی‌گذشت

بدپیله

واژه پیشنهادی

سمج

بدپیله


آدم سمج

بدپیله

معادل ابجد

بدپیله

53

پیشنهاد شما
جهت ثبت نظر و معنی پیشنهادی لطفا وارد حساب کاربری خود شوید. در صورتی که هنوز عضو جدول یاب نشده اید ثبت نام کنید.
اشتراک گذاری