معنی باروک
لغت نامه دهخدا
باروک. (ع اِ) ناخوشی سکاچه و کابوس. (ناظم الاطباء). نیدلان. جاثوم. بختک. نسبرک. عبدالجنه. دیونسبرک. (مهذب الاسماء). || مرد بددل. (ناظم الاطباء).
باروک. (اِخ) شاگرد ارمیا که پیشگوییهایش را بدو املاء میکرده است. (600 ق. م.).
فرهنگ معین
این واژه اولین بار در جواهرسازی به مروارید نامنظم و یا سنگی که تراش نامنظم خورده گفته می شد، نام مکتبی در معماری و موسیقی در قرن 16 میلادی که ویژگی های آن: تنوع در طراحی، تضاد و اختلاف بین قسمت های مختلف، فراوانی اشکال و د [خوانش: (رُ) [فر.] (اِ.)]
حل جدول
این سبک معماری از ایتالیا شروع شد
باروک، گوتیک
سبکی در معماری غربی
باروک ، گوتیک
سبکی در معماری غربی
آرکئولوژی، باروک، آپ آرت
از سبک های نقاشی
آرکئولوژی ، باروک ، آپ آرت
از سبک های نقاشی
سبکى در هنر معمارى
باروک
سبکی در معماری اروپایی
باروک
این سبک معماری از ایتالیا شروع شد
باروک
مکتبی در معماری و موسیقی در قرن 16 میلادی
باروک
سبکی در معماری غربی
باروک
واژه پیشنهادی
معادل ابجد
229